Albinos

Kontynuując wątek wspomnień Tomasza Sikorskiego "Tomasza" z OD "A", jeden z bardziej wstrząsających opisów dt. relacji Powstańcy-cywile [Pamiętniki żołnierzy baonu AK "Zośka", t. 3, Czerniaków, Warszawa 2013, s. 235]: Przylatują samoloty, nie angielskie, ale niemieckie sztukasy i sypią na nas bomby. To nie jest straszne. Ani to, że pancerka od strony Dworca Gdańskiego pluje gradem pocisków, że czołgi rozwalają nam barykady i granaty fruwają w powietrzu jak muchy. Nie, to nie jest straszne i groźne. To tylko szarpie na strzępy nasze ciała, ale na to jesteśmy przygotowani. Groźne jest to, że barykady nie wyrastają już, wznoszone rękami cywilów w parę minut, jak było w pierwszych dniach. Trzeba ich pod bronią wyciągać z piwnic, gdy zachodzi konieczność. Już nie jesteśmy powstańcami, już nikt na nas nie mówi: "To nasi!". Nikt nas już nie wita, nikt nie częstuje. Jesteśmy bandytami. Przez nas płoną ich domy, przez nas muszą dnie i noce spędzać w piwnicach, przez nas nie mają co jeść. Pracę ich całego życia pożera płomień. Giną setkami, tysiącami. To przez nas.

Wspominałem już w temacie trochę o początku Powstania OD "A". Tutaj fragment nieznanych jeszcze do niedawna wspomnień Tomasza Sikorskiego "Tomka" z grupy czerniakowskiej [Pamiętniki żołnierzy baonu AK "Zośka", t. 3, Czerniaków, Warszawa 2013, s. 232-233]: Morituri - to ludzie skazani na śmierć. Przyszłość szykowała nam los rzymskich gladiatorów, lecz gdybyśmy tego sierpniowego słonecznego popołudnia jechali tramwajami przez Warszawę - Warszawę ludną, gwarną, pełną życia, nie myśleliśmy o tym. Oby tylko nie zdarzyło się nieszczęście. Aby nie trafić na obławę, aby nie zatrzymano przedwcześnie tramwaju. My nie możemy teraz zginąć. Moglibyśmy wczoraj, tydzień, miesiąc temu. Możemy za godzinę, lecz teraz - nie! Oto Inflancka, to już. Papierowe worki pryskają w naszych rękach, jak gdyby były z mgły. Już nigdy więcej nie będą potrzebne. Wysuwają się z nich karabiny, automaty, paczki granatów. Idziemy zająć podstawę wyjściową. Po raz ostatni chowamy broń pod płaszcze. Cywilni mieszkańcy patrzą z przerażeniem na naszą broń. - Bandyci? Woźny zaklina się na wszystko, że w domu nie ma nikogo niepożądanego, mimo to sprawdzamy pokoje i czekamy. Niedługo. Chłopcy przychodzą grupkami, jest już nas kilkunastu, dwudziestu, coraz więcej. Zajeżdżają na podwórze dwa samochody ciężarowe z dowódcą kompanii - ciężki maxim na kółkach stacza się z platformy, skrzynie z amunicją, dużo amunicji, więcej niż zdołamy rozebrać między siebie. W wielkim holu odbywa się odprawa. Jesteśmy pierwszorzędnie uzbrojeni, każdy ma długą broń, wyłączając czterech z obsługi cekaemu. Razem osiemdziesięciu ludzi, w tym sześciu oficerów, reszta prawie wszyscy podoficerowie. Zostajemy podzieleni na dwie grupy. Mamy nacierać z dwóch stron. Wzruszony porucznik Olszyna wyjaśnia plan natarcia. - Na co mamy nacierać? - Na Stawki. - Za ile? - Za dziesięć minut. "Zaczynajmy w imię Boże!". Z tego opisu zastanawia mnie wzmianka o dwóch ciężarówkach. Na Stawkach oddział zdobył jeszcze jedno auto osobowe. Tak więc wychodziłoby, że pod koniec 1 sierpnia miał do dyspozycji trzy pojazdy. Zostały na jego stanie, czy oddano komuś?

Mamy już co prawda osobny temat poświęcony walkom na Woli, jednak ten temat chciałbym skupić na samych siłach III Obwodu. Tym razem zapominamy o "Radosławie", a skupiamy się na oddziałach, które pierwotnie same miały bronić Woli. Na początek OdB [za: http://www.pw44.pl/index.php?ID=1&P=1&M=0 - stan na 29.04.2010 r.; K. Komorowski, Bitwa o Warszawę '44: Militarne aspekty Powstania Warszawskiego, Warszawa 2004, s. 54]: Komendant - mjr. kaw. hr. Jan Tarnowski "Waligóra", "Lelek" Z-ca - NN Szef sztabu - NN Oficer organizacyjny - por. piech. Jerzy Dominik "Wilnianin" Oficer informacyjny - por. Andrzej Płachciński "Tranzyt" z-ca - ppor. piech. Zbigniew Jerzy Kutnik "Tulipan" Oficer kontrwywiadu - ppor. rez. piech. Zygmunt Siedlecki "Turkus" "Myśliwy" z-ca - Kazimierz Kowalik "Nachalny" Kwatermistrz - kpt. Michał Janecki "Taternik" Oficer żywnościowy - por. "Tlen" (NN) Oficer broni - por. "Wilk" NN Lekarz - kpt. lek. NN Kapelan - kpt. ks. Władysław Zbłowski "Struś" Oficer łączności - por. rez. łącz. Eugeniusz Przybysz "Tyczka", "Kulwiec" Oficer saperów - ppor. rez. sap. Antoni Kostański "Turysta" "Styr" Dywersja bojowa - ppor. rez. piech. Stefan Mrozowski "Pik" WSOP Inspektor "Nałęcz 3" - por. rez. kaw. adw. Tadeusz Zbigniew Gorayski "Topór" WSK Komendantka - Antonina Biernacik "Jadwiga" Z-ca - NN Łącz. - NN Kanc. - NN Referat wyszkolenia - NN Referat sanitarny - NN "Janina" Referat administracyjny - Walentyna Jaroszkiewicz "Lira" Referat WSOP - NN Referat łączności Łączność Konspir. "Vk" - NN Adiutant Obwodu - ppor. rez. kaw. inż. mech. Aleksander Karol Wielopolski "Karol 36" Pluton łączności - ppor. łącz. Eugeniusz Kwiatkowski "Jacek-Jano" Pluton osłonowy 300 d-ctwa obwodu - ppor. rez. piech. Stefan Mrozowski "Pik" Rejon 1 (południowa część dzielnicy: tory kolejowe na Skierniewice i Kutno, ul. Towarowa, Wolska): Komendant "Weteran" - por. piech. Stanisław Gabryszewski "Balbo" Z-ca - por. Mirosław Wysocki "Maryś"; Adiutant - NN Oficer informacyjny - NN Kwatermistrz - NN Oficer żywnościowy - NN Oficer broni - NN Lekarz - NN Kapelan - ks. Klemens Leliwa-Średnicki "Buk" Oficer łączności - NN 1. Kompania - por. piech. Kazimierz Wierzbicki "Stanisław" Z-ca - ppor. rez. sap. inż. Tadeusz Fickowski "Janusz" Pluton 306 - ppor. inż. Henryk Czerwiec "Jaskólski" Pluton 307 - ppor. inż. Henryk Czerwiec "Jaskólski" Pluton 308 - ppor. rez. sł. sanit. Edward Redel "Lot" Pluton 308(A) - st. sierż. Wacław Bernard "Chemik"; 2. Kompania - ppor. rez. Kazimierz Młodnicki "Mat" Z-ca - chor. Stefan Malec "Tarczyc" Szef - st. wachm. Karol Kotyński "Jastrząb" Pluton 302 - st. sierż. Zdzisław Kubicki "Sulima" Pluton 303 - st. sierż. Józef Jan Nowak "Bosman" Pluton 304 - st. sierż. Bolesław Zadrożny "Szczerbiec" W skład rejonu wchodziły ponadto plutony: Pluton 301 - st. ogn. Ludwik Nowicki "Ul" Pluton 305 - ppor. "Mir" (NN) Pluton 309 - st. sierż. Jan Wysocki "Sęp" Pluton 310 - st. sierż. Wincenty Regulski "Róg" Pluton 316 - NN Rejon 2 (środkowa część dzielnicy z ul. Wolską, Wronią, Okopową i zachodnim odcinkiem powązkowskim-wyłącznie, w tym cmentarze: Powązki, Żydowski, Ewangelicko-Augsburski, Kalwiński): Komendant - por. rez. piech. Wacław Stykowski "Hal", "Wicher" Z-ca - por. rez. piech. Stanisław Lubański "Wit" Addiutant - plut. pchor. Paweł Wiśniewski "Jarzębina" Ofic. organiz. - sierż. pchor. Stanisław Frey-Kułakowski "Harry" Oficer informacyjny - NN Kwatermistrz - st. sierż. Czesław Kohun "Nowina" Oficer żywnościowy - plut. Wacław Grabarczyk "Graba" Oficer broni - plut. Włodzimierz Kurowski "Mały" Lekarz - NN Kapelan - NN Oficer łączności - NN I Zgrupowanie - chor. Władysław Kulasek "Jaśmin" Szef - st. sierż. NN "Bach" Pluton 318 - sierż. Józef Biernacki "Dąb" Pluton 319 - sierż. Eugeniusz Oleszkiewicz "Orzech" II Zgrupowanie - por. rez. piech. Aleksander Połoński "Gromada" Pluton 320 - NN Pluton 321 - NN Pluton 322 - NN Pluton 327 - ppor. NN "Gryf" III Zgrupowanie - ppor. pil. Romuald Podwysocki "Ostoja" Z-ca - ppor. rez. piech. Franciszek Leon Potocki "Laos" Szef - plut. Tadeusz Zieliński "Jeleń" Pluton 325 - ppor. rez. piech. Franciszek Leon Potocki "Laos" Pluton 342 - ppor. Stanisław Biernaciak "Błysk" IV Zgrupowanie - ppor. Herman Głowacki "Prus" Pluton 343 - plut. pchor. Czesław Więcko "Żar" Pluton 344 - NN Pluton 345 - NN Rejon 3 (północno-zachodnia część dzielnicy z Kołem i ul. Obozową, dalej do granicy z Żoliborzem): Komendant - kpt. Stanisław Stefaniak "Stefan", "Wojownik" Zgrupowanie batalion OW PPS - kpt. Karol Kryński "Waga" Z-ca - por. Henryk Sawicki "Rafał" Szef - plut. Jan Kozłowski "Iwan" Pluton 317 - ppor. Eugeniusz Śmieszek "Sęp" Pluton 321 (A) - ppor. łącz. Ernest Jaśkowiak "Czarny" Pluton 323 - st. ogniom. Jan Ostrowski "Chart" Pluton 335 - sto sierż. Marian Brzozowski "Dąb" Pluton 336 - st. sierż. Tadeusz Rogowski "Szewc" Pluton 337 - sierż. Wiktor Łuniewski "Radomiak" W najbliższym czasie struktura służby sanitarnej na Woli przed 1 sierpnia i w pierwszych dniach walki. Stopniowo będę także przygotowywał krótkie biogramy osób związanych z III Obwodem.

Ale gdzie zamieszczono? Chodzi o stronę internetową, czy bezpośredni kontakt z samym Muzeum?

Informacji proponowałbym poszukać przede wszystkim w MPW. Jeśli ktoś ma mieć coś konkretnego na temat jakiegokolwiek Powstańca, to bez wątpienia oni. W kwestii literatury. No tutaj jest problem. Wola jest strasznie nierówno opisaną dzielnicą. Z jednej strony masa wspomnień ludzi od "Radosława", opisy w monografiach jego oddziałów, czy też u Borkiewicza chociażby całościowe ujęcie "bitwy o Wolę", z drugiej strony bardzo słabo opisane oddziały wolskie. O wspomnieniach już nie mówię. Jeśli miałbym polecać coś, gdzie o tych oddziałach można by poczytać (nie gwarantuję, że znajdzie się tam te konkretne nazwiska), to byłoby to: Bartelski L.M., Walki powstańcze na Woli (1-5 VIII 1944 r.) [w:] Dzieje Woli, red. Kazimierski J. [i in.], Warszawa 1974, s. 385-407. Tarczyński M., Powstanie Warszawskie na Woli [w:] Historia Woli, red. Mórawski K., Warszawa 2000, s. 191-199. Puchalski Z., Walki powstańcze na Woli (1-11 VIII 1944) [w:] Rocznik Warszawski X, red. Grochulska B., Herbst S., Kazimierski J. i in., Warszawa 1971, s. 205-257. Przygoński A., Powstanie Warszawskie w sierpniu 1944 r., t. 1, Warszawa 1980. Podlewski S., Wolność krzyżami się znaczy, Warszawa 1989. Mórawski K., Oktabiński K., Świerczek L., Wola. Warszawskie Termopile 1944, Warszawa 2000. Borkiewicz A., Powstanie Warszawskie. Zarys działań natury wojskowej, kilka wydań.

No nie bardzo. Tutaj chciałbym skupić się na samej siedzibie na Szucha (nawet nie pracownikach)...

Nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło A ja mam takie pytanie. Czy istnieje jakieś opracowanie/artykuł dotyczące/y siedziby gestapo na Szucha. Ale właśnie samej siedziby. Czyli gdzie były wejścia, gdzie jakie biura, szlabany, jak funkcjonowało to wszystko... Od razu dodam, że nie pytam bez celu Mam w planach napisanie tekstu (nic naukowego) o akcji "Fajerwerk" i chciałbym w nim wyjść właśnie od opisu samego gmachu.

Bez szczegółów, ale jeśli dobrze kojarzę, to pojawiały się takie pomysły (nic sobie uciąć za to nie dam, ale bodaj w przypadku "Grota" o tym myślano). Z drugiej strony pytanie, jak wysoko postawionego urzędnika/funkcjonariusza trzeba by złapać, aby Niemcy wydali swojego więźnia. Fischera? Leista?

Albo ślepnę, albo nie rozumiem co czytam. We wpisie otwierającym temat pojawia się coś takiego: Jak dla mnie dość oczywiste jest, że autor tematu nie pyta się o wystrój mieszkań w starożytnym Egipcie, ale o rzeczy, które z nim się kojarzą (papirusy, płaskorzeźby), a które można dostać w normalnej sprzedaży. Gdzie tu jakakolwiek wzmianka nt. tego, jak wyglądały mieszkania za jakiegoś Ramzesa czy innego Tutenchamona? Pomijam już to, że można zajrzeć np. do: Montet P., Życie codzienne w Egipcie w epoce Ramessydów XIII-XII w. p.n.e., Warszawa 1964. Sam książki nie czytałem, ale zakładam, że coś tam o domach i ich wystroju można by znaleźć. A co do pytania o to, gdzie kupić papirusy czy płaskorzeźby. Pamiętam, że jeszcze x lat temu takie coś można było dostać w sklepach indyjskich (sic!). Chociaż przyznam, że nie wiem jak to teraz wygląda, od dobrych kilku lat nie byłem w żadnych. Ale jeśli kol. pukiel ma możliwość zajrzeć do takiego sklepu, to chyba warto spróbować. Może będą potrafili coś doradzić...

Kojarzyć mi się z nikim nie kojarzy, ale google podpowiada, że tekst jest autorstwa Antoniego Słonimskiego.

Po raz kolejny IPN: http://ipn.gov.pl/publikacje/ksiazki/przerwane-dziecinstwo.-losy-dzieci-zydowskiego-domu-sierot-przy-ul.-dietla-64-w-krakowie-podczas-okupacji-niemieckiej

Niedawno nakładem Społecznego Komitetu Opieki nad Grobami Poległych Żołnierzy Batalionu "Zośka" wznowione zostały Pamiętniki żołnierzy baonu AK "Zośka" (w trzech wydaniach: Wola, Starówka i Czerniaków) oraz Kwatera Batalionu "Zośka". Do tych pierwszych warto zajrzeć, nawet jeśli ma się inne wydania. Uzupełniono je bowiem o aż 29 nieznanych dotychczas relacji ze zbiorów Archiwum Akt Nowych, a także historię powstawania Pamiętników... pióra Mariusza Olczaka z AAN-u. Nie mówię już o świetnych wkładkach ze zdjęciami.

A tak z ciekawości, czym będziesz się tam zajmować?

Zapowiada się ciekawie: http://eurosprinter.com.pl/174,tramwajem-przez-pieklo.html

Już za miesiąc w kinach: https://historia.org.pl/2013/02/15/baczynski-od-15-marca-w-kinach-film/

Nie żebym miał tłumaczyć kol. Samuela, ale na tyle na ile znam zasady Olimpiady, to praca pisemna a lektury to dwie zupełnie inne sprawy. Pracę pisemną wszyscy z danej epoki piszą wspólną, ale lektury mogą wybrać już wedle uznania (z jakiejś tam listy...). No ale mogę się oczywiście mylić.

Przeglądając wykazy skazanych na śmierć przez KWP nie trudno zauważyć, że całkiem sporą grupę - spośród tych warszawskich likwidacji - zajmują kaci Pawiaka. Na karę śmierci skazani zostali m.in.: SS-Obersturmführer Herbert Jung, SS-Oberscharführer Franz Bürkl, SS-Sturmmann Ernst Weffels, SS-Scharführer Engelbert Frühwirth, SS-Oberscharführer Otto Zander, SS-Sturmscharführer Gustaw Hiersemann, SS-Scharführer Abusch Müller, SS-Sturmmann Joseph Krumschmidt, SS-Sturmann Kurt Naporra, wachmajsterki Jadwiga Podhorodecka, Olga Narewska, Krysta Golos, a także odpowiedzialni za przesłuchania z referatu IV A 3C SS-Hauptscharführer August Kretschmann, SS-Scharführer Stephan Klein (zastrzelony przez przypadek, celem akcji miał być SS-Scharführer Engelbert Frühwirth, jednak sytuacja zmusiła wykonawców do zastrzelenia Kleina zanim mogli potwierdzić jego tożsamość, tak czy inaczej Klein zapewne i tak w końcu zostałby przekazany "do robienia", jako że znajdował się na liście akcji "Główki") oraz z referatu IV 3D SS-Obersturmführer Joseph Lechner i SS-Rottenführer Albert Milke. Zastanawia mnie tutaj jedno. Jakie były konsekwencje tych akcji dla samych więźniów na Pawiaku? Z jednej strony egzekucje - niby w zemście - a z drugiej relacje dt. zmiany zachowań wachmajstrów, którzy na krótki czas mieli łagodnieć. Tak było chociażby po śmierci Bürkla, najgorszego chyba z nich wszystkich. Ale czy za każdym razem wyglądało to w podobny sposób? No i kolejna rzecz, czy zachowały się jakieś dokumenty dt. reakcji władz niemieckich na te konkretne likwidacje? Zander poza Pawiakiem ponoć chodził z trzema pistoletami, przy czym jeden miał odbezpieczony. A jak zachowywali się inni? Wiadomo jak komentowali te wydarzenia między sobą?

Powstanie Warszawskie to nie tylko heroiczna walka, to nie tylko niezliczone bitwy i starcia, to nie tylko bohaterowie pola walki, ale także dziesiątki ludzi, którzy ratowali im życie, którzy w najcięższych warunkach dokonywali niemalże cudów. Narażali siebie, aby uratować życie komuś niejednokrotnie zupełnie nieznanemu. Powstanie to także historia szpitali powstańczych, urządzanych w różnych miejscach. Jak oceniacie pracę lekarzy, pielęgniarek i sanitariuszy podczas powstania? Jakie historie związane ze szpitalami, utknęły Wam najbardziej w pamięci? Jak to możliwe, że w takich warunkach, potrafiono przeprowadzać nawet najtrudniejsze operacje?

W takim wypadku szczerze polecam książkę B. Urbanek Nazwisk i zdjęć znajdziesz tam całą masę.

Takie same jakie można znaleźć w: B. Urbanek, Pielęgniarki i sanitariuszki w Powstaniu Warszawskim 1944 r., Warszawa 1998, s. 70-72, 103-106, 144-147, 189-225, 348-360. W dużym skrócie: - Punkt ratowniczo-sanitarny, szpitalik od 2 do 28 sierpnia w PWPW, ul. Sanguszki 1. - Punkt ratowniczo-sanitarny, od połowy sierpnia do 30 sierpnia, ul. Franciszkańska 10 (róg Bonifraterskiej). - Szpital im. św. Jana Bożego, od 1 do 23 sierpnia, ul. Bonifraterska 12. - Punkt ratowniczo-sanitarny, od 1 do 13 sierpnia, ul. Pokorna 12. - Punkt ratowniczo-sanitarny, w pierwszej połowie sierpnia, ul. Mławska 3. - Szpitalik, od 9 do 12 sierpnia, Rynek Nowego Miasta 2, Zgromadzenie ss Sakramantek. - Punkt ratowniczo-sanitarny (AL), Stary Rynek 40, ul. Freta 5, ul. Świętojerska 4/6. - Punkt ratowniczo-sanitarny baonu "Bończa", kruchta Katedry św. Jana. - Szpitalik, od początku sierpnia do 2 września, ul. Freta 10. - Szpitalik (nr 1), tzw. Centralny Powstańczy Szpital Chirurgiczny, od 1 sierpnia do 2 września, ul. Długa 7. - Szpitalik, ul. Długa 6. - Miejsce w łóżkami indywidualnymi, ul. Długa 8. - Szpitalik, ul. Długa 10. - Szpitalik, od 1 do 20 sierpnia, ul. Przyrynek 4, ul. Długa 13/15. - Szpitalik, od połowy sierpnia do 2 września , ul. Długa 16. - Szpitalik, ul. Długa 18. - Punkt ratowniczo-sanitarny, szpitalik, od 2 sierpnia do 1 września, ul. Długa 20. - Szpitalik, od sierpnia do 1 września, ul. Barokowa 6, ul. Długa/Miodowa 23. - Punkt ratowniczo-sanitarny, ul. Długa (Arsenał). - Punkt ratowniczo-sanitarny, ul. Długa 24. - Punkt ratowniczo-sanitarny, u. Długa 27. - Punkt ratowniczo-sanitarny, Pasaż Simonsa. - Punkt ratowniczo-sanitarny, ul. Brzozowa. - Punkt ratowniczo-sanitarny, ul. Nowomiejska. - Szpitalik, ul. Podwale 7. - Szpitalik, ul. Podwale 14, 16, 18. - Punkt ratowniczo-sanitarny, ul. Podwale 19. - Szpitalik, ul. Podwale 25, "pod Krzywą Latarnią". - Szpitalik, ul. Podwale 46, "Czarny Łabędź". - Szpitalik, ul. Podwale 44. - Szpitalik, ul. Podwale 50. - Punkt ratowniczo-sanitarny, od 2 sierpnia do 1 września, ul. Kilińskiego 1/3/5. - Szpitalik, ul. Miodowa 17. - Punkt ratowniczo-sanitarny, ul. Miodowa 24, Ośrodek Zdrowia i Opieki. - Szpitalik w sierpniu, ul. Daniłowiczowska, więzienie, ul. Miodowa 7, ul.Hipoteczna 3. - Szpitalik, od początku sierpnia do 30 sierpnia, ul. Franciszkańska 6a - Zakład dla Staruszek ss Rodziny Marii. - Szpitalik - przytułek, od 1 do 30 sierpnia, ul. Zakroczymska 1, Zakład św. Józefa. - Punkt ratowniczo-sanitarny, od 1 do 8 sierpnia, ul. Senatorska 29. - Szpital Maltański od 1 do 14 sierpnia, ul. Senatorska 40. - Punkt ratowniczo-sanitarny, Ratusz. - Ambulatorium, ul. Świętojerska, plac Zamkowy, Rynek Starego Miasta.

A czy ja coś pisałem o tym, że umniejszasz? Wątek przewożenia rannych do św. Jana Bożego nie jest niczym nadzwyczajnym w opisach walk na Woli. Kiedy sytuacja na Woli po 5 sierpnia zaczęła zmierzać do nieuchronnego końca obrony Woli rannych przewożono tam przez Stawki. Ot chociażby Krzysztof Sobieszczański "Kolumb" z OD "A" się tym zajmował. Zwyczajne stwierdzenie faktu A jak szpital na Starówce mógł pomóc osobie wymagającej natychmiastowej operacji... nie mam zielonego pojęcia. Nigdy nie badałem tego aż tak dokładnie i nie sprawdzałem na przykładzie konkretnych osób.

I tak i nie. Rannych przewożono do szpitali na terenie Starówki, która sama nie miała jeszcze takich potrzeb jak Wola.

W ciągu najbliższych kilku miesięcy na polskim rynku wydawniczym pokaże się przynajmniej kilka wartych uwagi publikacji. O dwóch już wspominałem (chodzi o biografie Cantony i Henry'ego od Anakondy). Teraz czas na wspomnienie o dwóch kolejnych. Pierwsza od wydawnictwa Rebis: http://www.rebis.com.pl/rebis/public/books/books.html?co=print&id=K5512 W zasadzie już sama rekomendacja Patricka Barclaya powinna tutaj wystarczyć. Druga książka zostanie wydana przez Wydawnictwo Czarne - chodzi mianowicie o Futbol jest okrutny Michała Okońskiego, najprawdopodobniej najlepszego znawcy angielskiej piłki w Polsce. Tymczasem na Wyspach w ostatnim czasie pokazały się dwie publikacje, na które warto zwrócić uwagę: Wilson J., The Outsider: A History of the Goalkeeper, Orion 2012 - co może być ciekawego w historii bramkarza jako zawodnika? A chociażby to, jak bardzo jest niedoceniany (bramkarz ma tylko bronić - bzdura). Jak jest postrzegany (indywidualista). Jak często jest krytykowany, a jak rzadko chwalony. Kiedy dzisiaj wszelka sława i chwała spływa na graczy ofensywnych, przypomnienie o roli bramkarza wydaje się szczególnie cenne. Hobin S., Park T., Sons of United: A chronicle of Manchester United Youth Team, Popular Side Publications 2012 - jak w tytule, historia młodzieżowej drużyny Manchesteru United, jednej z najlepszych pod względem szkolenia młodych piłkarzy od kilkudziesięciu lat. Niech zaświadczy o tym chociażby ta statystyka: http://www.dailymail.co.uk/sport/football/article-2275551/David-Beckham-Duncan-Edwards-George-Best--Manchester-United-youth-team-graduate-EVERY-SQUAD-1937.html - od ponad 76 lat, w 3624 kolejnych spotkaniach, w kadrze meczowej pierwszej drużyny był przynajmniej jeden wychowanek.

Nie wiem czy zaszło nieporozumienie - zwyczajnie uzupełniłem Twój wpis secesjonisto pod kątem planów na Woli. Ot i wszystko

No nie tylko to planowano wykorzystać. Z lenistwa wkleję fragment wpisu z innego tematu: W III Obwodzie AK Wola za referat sanitarny odpowiadała "Janina" (NN). Pielęgniarkami i sanitariuszkami kierowała Kazimiera Skoszkiewicz-Lubańska. Przygotowanych miało być 7 punktów sanitarnych, do których przydzielono 72 sanitariuszki/pielęgniarki, z ogólnej liczby 129 zarejestrowanych w WSK na Woli. Pozostałe 57 miało służyć w 12 patrolach sanitarnych. Głównym punktem sanitarnym na Woli miał być Szpital Wolski przy Płockiej 26. Przed Powstaniem gromadzono tam w tajemnicy duże ilości środków opatrunkowych, leków (w tym około 3 tys. ampułek ze środkami przeciwbólowymi i znieczulającymi). Szpital dysponował około 480 łózkami, z czego 270 było wolnych. W szpitalu podjęto także działania, mające na celu zabezpieczenie zapasów krwi: 29 VII 1944 Dyżur spokojny. (-) K. Drozdowski W dniu dzisiejszym zorganizowano ośrodek krwiodawczy na terenie szpitala pod kierownictwem dra Kubickiego i p. Buraczewskiej; dokonano 12 oznaczeń u wolontariuszy szpitala, którzy wyrazili gotowość oddania swej krwi w razie potrzeby. Za: Z. Woźniewski, Książka raportów lekarza dyżurnego. Szpital Wolski w okresie Powstania Warszawskiego, Warszawa 1974, s. 61. Dla potrzeb powstańczych zaadaptowano również Zakaźny Szpital św. Stanisława przy Wolskiej 37. Ze względu na jego specyfikę do użytku służb sanitarnych III Obwodu oddano jedynie jego część. Przygotowano oddzielny blok dla rannych, salę operacyjną. Plany zakładały także przystosowanie plebanii kościoła św. Wawrzyńca przy Wolskiej 140, tuż przy Reducie 56, Szpitala św. Łazarza i Szpitala im. Karola i Marii.