Albinos

Tylko pytanie, jakie są te wszelkie dostępne środki... Ale to może jakieś konkrety;)

Pedros czekamy na pytanie;)

Dokładnie 65 lat temu w Warszawie został rozstrzelany major Jerzy Lewiński "Chuchro", organizator i pierwszy dowódca KeDywu OW AK. Aresztowany w pierwszej połowie listopada '43, rozstrzelany 24 listopada '43, w publicznej egzekucji w Warszawie, pod przybranym nazwiskiem Jerzego Redy, mimo usilnych starań o wykupienie go z rąk gestapo.

Damien Rice i Rootless Tree...

Dzięki wielkie za informację, ale wątpliwości mam nadal. Skąd w takim razie skąd te informacje o szpitalu Luftwaffe i umundurowaniu, jakie znaleziono na początku Powstania?

Pozwolę sobie przypomnieć o temacie. Jeśli mówimy o majorze Lewińskim, jedną z najbardziej zastanawiających spraw, jest termin jego aresztowania, a także to, na ile było ono przypadkowe, i na ile Niemcy orientowali się, kim ów był? Wiąże się to także z postacią porucznika "Lasso"... ale po kolei. W opracowaniu historii Kedywu OW AK Henryk Witkowski podaje, iż "Chuchro" został aresztowany, gdy wchodził do domu przy Polnej 50, gdzie miał nocować, a który był obstawiony przez Niemców. Problem pojawia się przy dacie. Swego czasu uznawano, że do aresztowania doszło na początku bądź w połowie października. Tymczasem jeszcze w sprawozdaniu z 6 listopada '43 mamy widoczną adnotację "p. Nurt Kolegium. Sprawozdanie za m. październik przedstawiam (-) Chuchro". A więc musiało to nastąpić po 6 listopada, a przed 19, kiedy to pojawia się (zapis oryginalny): Pismo "Nurta" do "Andrzeja" w sprawie uwolnienia "Chuchro" z 19 XI 1943 r. p. [And]rzej Jerzy Red[a (C]huchro figuruje na liście zakład- ników. Może być lada moment rozstrzelany. Należy zrobić wszystko, by uwolnić partię skazańców wiezionych z Pawiaka. W związku z tym trzeba niezwłocznie przygotować uderzenie na konwój skazańców. Wywożenie z Pawiaka prowadzi 1/ poprzez Nalewki 2/ od Smoczej Nurt Zorganizować 2 zasadzki blisko 19 XI- g. 10:20 ghetta alarmowo* od Montera** P. Andrzej*** do rąk własnych**** * Adnotacja na "kopercie"- "alarmowo". ** Adnotacja na "kopercie"- "od Montera". *** Adres na "kopercie"- "P. Andrzej". **** Adnotacja na "kopercie"- "do rąk własnych". Za: Kedyw Okręgu Warszawa Armii Krajowej. Dokumenty - rok 1943, Warszawa 2006, oprac. H. Rybicka, s. 146-147.; Archiwum Józefa Rybickiego. Jednak mimo starań, majora Lewińskiego odbić się nie udało, podobnie jak i wykupić. Pośredniczyć w procesie wykupienia majora miał porucznik "Lasso". Skończyło się to jednak sprzeniewierzeniem przeznaczonych na ten cel pieniędzy, oraz rozstrzelaniem pierwszego dowódcy Kedywu OW AK. I teraz pojawia się kilka pytań. Jaki był prawdziwy udział "Lasso" w całej akcji? Czy Niemcy rzeczywiście nie zdawali sobie sprawy z tego, z kim mają do czynienia? Czy można dokładniej ustalić datę aresztowania? Dysponuje ktoś może informacją nt. tego, kiedy w dokumentach po raz pierwszy pojawia się informacja o aresztowaniu majora Lewińskiego, i kiedy zlecono "Lasso" pośredniczenie w wykupieniu tegoż?

A była możliwość, aby to nie była Warszawa? Już jesienią '43 swoje stanowisko w tej sprawie tłumaczył Komorowski: Warszawa z jej lotniskami, węzłem komunikacyjnym, przeprawami przez Wisłę i co najważniejsze z jej wielkim zasobem uświadomionej ludności, która stanowi nie tylko dużą silę uderzeniową w Powstaniu, ale też, zaraz po uwolnieniu się od Niemców, będzie największym i najwartościowszym źródłem, z którego można czerpać siły obficie i szybko. Poza tym, gładkie opanowanie stalicy uważam za konieczne ze względu na to, że tu są nasze główne centra polityczne i wojskowe i jest zrozumiałe, że szybkie uwolnienie ich posiada ogromne znaczenie. Wreszcie mam konkretne dane, że Warszawa ze swoimi okolicami stanowi rejon, w którym może oczekiwać najszybszej pomocy ze strony naszego wojska emigracyjnego. Meldunek gen. T. Komorowskiego nr 221 do Centrali z 14 X 1943 Mógłbyś ciut jaśniej? Bo chyba nie do końca rozumiem;) O jakim powstaniu konkretnie mówisz, i na jaki okres? Chociażby te wymienione w Raporcie operacyjnym nr 154/III. Pojawiające się tam w części II. Decyzja, Warszawa; rejon Kielc, Radomia i Częstochowy; Kraków i Rzeszów, rejon Dęblin, Puław i Lublina a także Łódź, były widziane jako miejsca, które trzeba opanować, aby zamknąć wielobok Warszawa-Łódź-Kraków-Rzeszów-Lublin. Ale to już tematyka bliższa temu, do czego link podrzuciła dzionga. Na okres lata '44 ciężko wyobrazić sobie, aby którekolwiek z tych miejsc nadawało się.

Wczoraj: Einhard, Życie Karola Wielkiego, Wrocław 1950, tłum. Parandowski J., pod red. Gieysztor A. Dzisiaj: Descartes R., Medytacje o pierwszej filozofii, Kęty 2001

No i brawo (skąd ja wiedziałem, że odpowiesz:P). Twoja kolej.

Zmiana tematyki, tym razem coś z życia codziennego: kiedy w Warszawie został wprowadzony system kartkowy?

No dobrze, to strona anglo-amerykańska i rosyjska. A co z Niemcami? Przy takich porównaniach warto by też chyba było uwzględnić drugą stronę. Jaki był stosunek sił Niemców na obu frontach do sił przeciwnika, ile sprzętu rzucali tu i tu itd.

Podpułkownik Henryk Kowalówka "Topola"?

Przepraszam za głupie pytanie... ale czy takie statystyki, mają w ogóle jakiś większy sens? Walki na froncie zachodnim i wschodnim chyba jednak różniły się trochę od siebie, więc wydaje mi się, że ciężko porównywać coś takiego na podstawie samych statystyk straconych maszyn.

Nareszcie, Viss zadajesz

No dobrze, data jest, ale nazwiska przybranego nadal brak;) Podpowiem, że zaczynało się na "R".

Tak sobie przeglądam tematy, i wpadłem na coś, co mnie zastanowiło. Skąd Narya pomysły na te pytania?: Czy nauczano nienawiści do Niemców? Nienawiści rasowej czy raczej tolerancji? Poza tym dalej czekam na informacje, co dokładnie jest napisane w monografii o szkole im. Władysława IV

Podpowiedź: Imię przybrane brzmiało identycznie, jak imię faktyczne, czyli Jerzy.

Irena Santor... Walczyk warszawski... cudne... Chociaż wersja Borkowskiego, wydaje mi się jednak ciut lepsza;) A za chwilę Mistrz, czyli Mieczysław Fogg...

Ale ja też jestem przeżytkiem

Nie za dużo wymagasz Książka to dzisiaj przeżytek :lmao:

Zastanawiam się tylko nad jednym... ile czasu zajęło Ci znalezienie tego forum i zarejestrowanie się na nim? Wszystkie odpowiedzi masz na wikipedii. Wystarczy zajrzeć i przeczytać to, co tam jest. Wiele czasu nie powinno Ci to zająć

Myslovitz i Blue Velvet... ponoć kołysanka:P

Ze strony BUW-u: 1939-1944 W chwili wybuchu II wojny światowej biblioteka posiadała ok. miliona jednostek zbiorów. W 1940 roku biblioteki: Narodową, Uniwersytecką i Ordynacji Krasińskich połączono tworząc Staatsbibliothek Warschau, która dzieliła się na trzy oddziały: Bibliotekę Uniwersytecką ze zbiorami obcymi, Bibliotekę Narodową, gromadzącą polonika i Bibliotekę Krasińskich ze zbiorami specjalnymi. W tej sytuacji Biblioteka Uniwersytecka zmuszona była przekazać do Biblioteki Krasińskich rękopisy, inkunabuły i zbiory graficzne, zaś do Biblioteki Narodowej polskie czasopisma, sama zaś przejąć wydawnictwa obce. Przez cały okres okupacji Biblioteka nielegalnie udostępniała zbiory działającym w Warszawie tajnym uniwersytetom Warszawskiemu i Poznańskiemu. Straty wojenne Biblioteki Uniwersyteckiej były bardzo poważne, nie tyle ze względu na liczebność utraconych zbiorów co na ich wartość. Przeniesiona na Okólnik część zbiorów specjalnych spłonęła wraz z Biblioteką Ordynacji Krasińskich. Część zbiorów bibliotecznych została jednak ukryta i zamurowana w piwnicach gmachu bibliotecznego, najcenniejsze zbiory były zabezpieczane, już po upadku powstania warszawskiego, w ramach tzw. akcji pruszkowskiej.

Nie byłbym sobą, gdybym tego nie napisał... Powstanie Warszawskie. Tylu przykładów walki do ostatniego żołnierza, do ostatniego naboju, o poszczególne dzielnice, ulice, domy, klatki, piętra czy nawet i pokoje, nie znajdzie się za dużo. Wystarczy wspomnieć walki na Woli, Stawki, Stare Miasto, Czerniaków... trudno wszystko ogarnąć na jeden raz.

Andrea$: Chodzi o podoficerów z 538. batalionu budowlanego. Co ciekawe, sprawcy tego mordu byli Niemcom ponoć doskonale znani. 1234: Maria Kann i Niebo nieznane: Z rozkazu gubernatora Franka nie wolno nam było posiadać broni, słuchać radia, handlować słoniną... Za wszystko groziła kara śmierci. Ta uniwersalna kara, stosowana za wszystkie przewinienia i na wszelki wypadek, szybko przestała działać na wyobraźnię. Nikt z nas jej nie brał pod uwagę, skoro zginąć można było i w przypadkowej łapance. Nie chcieliśmy zrezygnować z żadnej dziedziny życia. Rezygnacja łatwo mogła doprowadzić do poddania się wszelkim zakazom, co zmieniłoby kraj w wymarzony przez Hansa Franka obóz zalęknionych, ogłupiałych ludzi. Kazimierz Brandys i Miasto niepokonane: Wytworzył się szczególny humor i gust w omijaniu zarządzeń, świeże obwieszczenia traktowano jak konkurencje sportowe, okazje do bicia rekordów czy próby zręczności. Każdy zakaz stanowił nieznane wprzód źródło zysku, każda dziedzina życia, ogłoszona za nielegalną, zmieniała się w dziedzinę zarobków; śmierć podwyższała cenę towarów, lek zmniejszał podaż, a ryzyko stawało się częścią wartości, podbijało stawkę. Śmierć groziła za słoninę i złoto, za broń i za Żydów. Dowcipni powiadali, że boją się wyroków dopiero powyżej kary śmierci; uważali tę karę za mandat uliczny, jaki płaciło się przed wojną za nieprawidłowe przejście z chodnika na chodnik. Nad miastem zawisł śmiertelny absurd, posępna groteska zakazów obdarzała Warszawę straceńczym humorkiem pełnym drwiny i pogardy dla Niemców. Szafarze śmierci wzbudzali odrazę i śmiech. Gardzono nimi jak ścierwem.