Albinos

Kiedy i w jakich okolicznościach, doszło do pierwszego spotkania "Radosława" i "Montera" w konspiracji?

A to może rozwiń:wink: Cytacik jakiś, źródło...

Co do sztabów, zapraszam tutaj: https://forum.historia.org.pl/viewtopic.php?t=3216 . Dla mnie osobiście największą białą plamą, tematem z wieloma pytaniami jest... tak, wiem, żadne zaskoczenie, losy "Czaty 49". Niby znany jest szlak, walki itd., ale nadal wiele nie wiemy (vide desant na plac Bankowy, wydarzenia pomiędzy 8 a 11 sierpnia). A skoro już o placu Bankowym mowa, samo przebicie ze Starówki do Śródmieścia jest ciągle tematem trudnym, i niełatwym do wyjaśnienia. Sam whatfor zaznaczał, że umieszczał różne wersje wydarzeń, właśnie ze względu na nieścisłości i wątpliwości.

Była to decyzja samego "Radosława". Wystarczy zobaczyć, co pisze o tym Borkiewicz-Celińska w monografii "Zośki": W dniu 20 września gen. "Monter" ocenił położenie powstania jako krytyczne; wiadomość o wycofaniu się resztek Zgrupowania "Radosław" na Mokotów przyjęto w Komendzie Głównej AK jako całkowite odepchnięcie oddziałów powstańczych od Wisły, co w sposób oczywisty uniemożliwiało uzyskanie pomocy armii radzieckiej. Za: A. Borkiewicz-Celińska, Batalion "Zośka", Warszawa 1990, s. 672. W biografii generała jego syn pisze tak: Sytuacja na przyczółku stała się tak krytyczna, że ppłk "Radosław" postanowił wycofać swoje oddziały kanałami na Mokotów. Doszło do tego we wczesnych godzinach rannych 20 września. Warunki ewakuacji były bardzo ciężkie. Nie do wszystkich dotarł rozkaz o wycofaniu się. Trzeba było pozostawić ciężko rannych- zarówno ich los, jak i ludności cywilnej był tragiczny. Decyzja odejścia z przyczółka była niezwykle trudna, ale jak dziś wiadomo została podjęta dosłownie w ostatnim momencie, tuż przed dojściem Niemców do włazu, kiedy przeprawa przez Wisłę była niemożliwa. Płk "Radosław" postanowił ratować swoich ludzi przed ostateczną zagładą. Za: S. Mazurkiewicz, Jan Mazurkiewicz "Radosław"-"Sęp"-"Zagłoba", Warszawa 1994, s. 318. Co do "Jerzego". Jak pisze Stachiewicz w Parasolu (s. 604) jego pozostanie zostało uzgodnione z "Radosławem", a wiązało się z nadziejami kapitana na ewakuację rannych, których "Radosław" był zmuszony zostawić, oraz lądowanie dalszych jednostek 1. Armii WP. Gdy nadzieje stracił, sam postanowił się wycofać.

Krótkie pytanie o opinie nt.: Filar W., Przebraże bastion polskiej samoobrony na Wołyniu, Warszawa 2007. Chlebowski C., Saga o Bohaterach. "Wachlarz" IX 1941 - III 1943, Warszawa 2008. Warto czytać, czy dać sobie spokój?

Co do tego drugiego, to nie byłbym taki pewien, czy to jest jasne;) Vide budowa pomnika Nike i pomnika Powstania Warszawskiego.

Simon&Garfunkel i Bridge Over Troubled Water...

Zofia Franio "Doktór", Antonina Mijal-Bartoszewska "Tosia", Kazimiera Olszewska "Mira", Kazimiera Skoszkiewicz-Lubańska "Kazika", "Maria" i Janina Rudomina "Nina".

Na całe szczęście siedzę na uczelni w tym czasie :mrgreen: Jedyne co mnie zmartwiło z tego ostatniego odcinka, to śmierć postaci granej przez Englerta. To dla niego i dla Globisza głównie oglądałem Czas Honoru. A teraz jak zrobią drugą serię... sezon(?), to nie wiem, czy będzie mi się nawet opłacało oglądać choćby część...

Jeszcze nie spotkałem się z sytuacją, aby ktokolwiek poddawał to w wątpliwość...

Coraz częściej utwierdzam się w przekonaniu, że ograniczenie oglądania TV, to był świetny ruch. Kolejny to całkowite pozbycie się pudełka z obrazami :lmao: Ostatniego odcinka nie widziałem, co prawda nie z własnej woli, ale jednak. I szczerze mówiąc, nie żałuję, chociaż w ostatnich 2-3 odcinkach, było kilka momentów, które mogły się podobać. Niemniej dla mnie serial zdecydowanie poniżej oczekiwań.

Temat poświęcony serialowi już istnieje, zapraszam wobec tego tam :wink: : https://forum.historia.org.pl/viewtopic.php?t=6573 .

Możesz jeszcze spróbować zajrzeć do: Ludność cywilna w Powstaniu Warszawskim, pod red. Madejczyk Cz., Warszawa 1974. Jest to 4-tomowe opracowanie (ss. 556, 712, 796, 580), powinno coś być na temat religii w Powstaniu.

Jako że odpowiedzi dalej brak, proszę o udzielenie ostatniej podpowiedzi, a w ostateczności odpowiedź i nowe pytanie.

W tym sensie trafiony, ale nie mający kompletnie nic wspólnego z sytuacją Francji w 1939, i dlatego też chybiony. Jak już Tofiku szukałeś przykładu na poparcie swoich słów, to powinien on być choć trochę podobny do przykładu Francuzów.

Która jednak nie wyklucza tchórzostwa;) Ale to jednak przykład z Druckim-Lubeckim, całkowicie nie trafiony;) Dwa zupełnie inne światy, inne sytuacje. Z jednej strony człowiek pracujący na rzecz narodu, który znajdował się pod zaborami, z drugiej jedno z silniejszych państw ówczesnej Europy.

Porównujesz sytuację Francuzów z września '39 i Polaków z okresu zaborów?

To ja polecam ten temat: https://forum.historia.org.pl/viewtopic.php?t=2425 Domen wszystko ładnie wyjaśnił Zwłaszcza tutaj: Moim zdaniem posiadane środki umożliwiały Francuzom szybkie przełamanie frontu, lub przynajmniej związanie sił niemieckich w poważnej i wyniszczajacej walce - niestety przestrzała koncepcja prowadzenia wojny, durne i niezdecydowane dowództwo, zupełny brak chęci - praktycznie uniemożliwiały jakąkolwiek skuteczną akcję zaczepną na większą skalę.

A jaka ta sytuacja była? Można prosić o jakieś zestawienia porównawcze wojsk francuskich i niemieckich?

Pidżama Porno i Stąpając po niepewnym gruncie...

Oto co pisał o CZT Śreniawa-Szypiowski: Konspiracyjne zadania przyszłej "Czaty 49" wyglądały daleko mniej efektownie [od działań "Zośki" i "Parasola"- przyp. A.]. Sam kryptonim powstał ze skrótu. "Centrala Zaopatrzenia Terenowego", którą to nazwę nosiła komórka powołana wczesną wiosną 1943 roku do celów zaopatrywania w broń, amunicję, odzież, sprzęt oraz ludzi- przeważnie oficerów i specjalistów- oddziałów terenowych, przystępujących do realizacji planu "Burza". Ale i w tej "szarej", choć - nie trzeba chyba tłumaczyć- równie ważkiej i niebezpiecznej pracy, nie brakowało akcji iście filmowych, by wspomnieć tylko przerzut w lutym 1944 roku 59 podchorążych wraz z bronią z Warszawy na Wileńszczyznę (do 19 dywizji) niemieckim transportem kolejowym, czy- tym razem własnymi samochodami- grupy saperów por. "Piotra" (Zołocińskiego), również ze stolicy do 27 dywizji na Wołyń. Przed powstaniem "Centrala Zopatrzenia" otrzymała rozkaz przeorganizowania się na zwykły batalion liniowy, którego dowództwo objął dotychczasowy "szef", mjr "Witold". Za: Śreniawa-Szypiowski R., "Czata 49" [w:] Więź 10 (1961), s. 132-133. I właśnie... w tekście pojawia się rozwinięcie skrótu "Centrala Zaopatrzenia Terenowego". Czy nie jest przypadkiem tak, że normalnie funkcjonowało oficjalnie tylko jedno rozwinięcie tego skrótu, czy jest to totalnie bez znaczenia, jak rozwijamy ostatnią literę?

1 grudnia 1939 roku: wszyscy Żydzi powyżej 12 roku życia dostali nakaz noszenia, na prawym ramieniu, białej opaski z niebieską gwiazdą Dawida. Sklepy i przedsiębiorstwa żydowskie, musiały być oznakowane. 1 grudnia 1940 roku: swoją działalność rozpoczyna urząd Transferstelle, odpowiadający za regulowanie oficjalnej wymiany, między gettem a stroną aryjską. Noc 1/2 grudnia 1942 roku: zostają uchwalone statuty Komisji Koordynacyjnej Żydowskiego Komitetu Narodowego a także powołanej przez nią Żydowskiej Organizacji Bojowej. W składzie komendy ŻOB znaleźli się: - Mordechaj Anielewicz (Haszomer Hacair); - Hersz Berliński (Poalej-Syjon Lewica); - Icchak Cukierman (Dror); - Marek Edelman (Bund); - Jochanan Morgensztern (Poalej-Syjon Prawica); - Michał Rojzenfeld (PPR).

Dobra, koniec udawania że czytam, czas wziąć się za coś poważnego :lmao: : Zientara B., Henryk Brodaty i jego czasy, Warszawa 1975. Wimmer J., Wiedeń 1683, Warszawa 1983. Blood P.W., Siepacze Hitlera: Oddziały specjalne SS do zwalczania partyzantki, Warszawa 2008.

Lista żołnierzy baonu "Parasol", którzy w trakcie Powstania walczyli w innych oddziałach: - Anna Hoffman "Ania": batalion "Żubr"; - Jan Bernatowicz "Bartek": batalion "Iwo"; - Feliks Wojtulewicz "Bąk": batalion "Wigry"; - Kazimierz Białkowski "Bekas": Zgrupowanie "Krybar"; - Bronisław Jacoń "Blady": PKB >>Powiśle<< później >>Śródmieście<<; - Zofia Medyńska-Radziszewska "Bunia": pułk "Baszta"; - Edward Matusiak "Cezary": Zgrupowanie "Krybar"; - Konstanty Steckiewicz "Czarny": kompania ochrony KG AK; - Jadwig Stegman-Wronowska "Danka": Zgrupowanie "Gustaw" (Ochota); - Eugeniusz Maciejewski "Duce": kompania ochrony KG AK; - Janina Banaś-Browarska "Ela": Zgrupowanie "Żyrafa"; - Halina Boczkowska-Latek"Ewa": Zgrupowanie "Gozdawa"; - Roman Łuczak "Generał": Zgrupowanie "Żaglowiec"; - Anna Szarzyńska-Rewska "Hanka": batalion "Zośka"; - Marian Podlaski "Hiszpan": Zgrupowanie "Krybar"; - Jacek Tomaszewski "Jacek": Zgrupowanie "Gustaw" (Ochota); - Zofia Martens "Jaga": oddział "Nałęcz"; - Jadwiga Strachalska-Miszczyńska "Jagoda": Komenda OW AK; - Andrzej Wronowski "Jaksa", "Stary": PKB >>Powiśle<<; - Jan Lipiński "Janek", "Zbyszek": Zgrupowanie "Elektrownia" później Zgrupowanie "Kryska"; - Jerzy Pensiek "Jawa": kompania ochrony KG AK; - Mieczysław Janicki "Klemens": Obwów VI Praga; - Kazimierz Steckiewicz "Kościesza": kompania ochrony KG AK; - Mirosława Czerwińska-Czerkawska "Krystyna": oddział im. Gen. Sikorskiego; - Krystyna Witkowska-Sowińska "Krystyna": batalion "Zośka"; - Stefan Pakuła "Maryla": grupa z batalionu "Parasol", ul. Bracka; - Ewa Matuszewska "Mewa": pułk "Baszta"; - Teresa Szuch-Lewtak-Statler "Mirka": Zgrupowanie "Żywiciel"; - Tadeusz Mrówczyński "Mrówka": Zgrupowanie "Bem"; - Jerzy Grudzielski "Nuna", "Nunu": Zgrupowanie "Chrobry"; - Stanisław Gniado "Otto": batalion "Iwo"; - Stefan Dyż "Pikuś": Zgrupowanie "Żaglowiec", później kompania "Żniwiarz"; - Zbigniew Tchórzewski "Rakoczy": Zgrupowanie "Kryska", później Zgrupowanie "Chrobry II"; - Zdzisław Kwieciński "Szary": batalion "Iwo"; - Czesław Bożym "Szprycha": Zgrupowanie "Kampinos"; - Tadeusz Mikulik "Wit": kompania ochrony KG AK; - Władysław Wejnert "Władek", "Tramwajarz": Zgrupowanie "Żaglowiec", później kompania "Żniwiarz"; - Janusz Kwiatkowski "Zaruta": Zgrupowanie "Gustaw" (Ochota) później pluton "Rygiel"; - Jerzy Kołodziejski "Zeus": Zgrupowanie "Kampinos"; - Janina Lenczewska-Samotyja "Żaba": kompania "Żniwiarz". Na podstawie: Stachiewicz P., "Parasol", Warszawa 1984, s. 671-771.

Jako że minęły już cztery dni, a odpowiedzi jak widać brak, proszę o podanie podpowiedzi;)