Albinos

Co do monografii oddziałów, to większość od "Radosława" mam, bądź mam do nich dostęp. Pozostałych będę szukał. Nie wszystko, nie wszystko;) Stachiewicz też walczył w Powstaniu, w "Parasolu". Dodatkowo, o ile się nie mylę, swoje artykuły dla WPH pisał zanim wydał Starówkę 1944... I jakby nie patrzeć, jego ustalenia są najwyżej cenione spośród bodaj wszystkich obecnych w literaturze.

Plany placu Bankowego wraz z objaśnieniami: 1. Zdjęcie pochodzi ze strony: herder-institut.de Niebieskie kółko: fontanna za którą mieli chować się powstańcy wychodzący z kanału Żółte -\\-: figura św. Jana Nepomucena przy której znajdował się właz Czerwone -\\-: ruiny pałacu Błękitnego, w którego ruinach mieli wedle relacji Śreniawy-Szypiowskiego szukać oparcia powstańcy (być może stamtąd mieli prowadzić ostrzał lkm-ami od "Torpedy") Zielone -\\-: kościół św. Antoniego Padewskiego (tam także mieli ponoć szukać oparcia już podczas wycofywania się, niemniej jeśli weźmiemy pod uwagę, iż od strony Senatorskiej prowadzony miał być ostrzał, jest to mało możliwe, zwłaszcza jeśli popatrzy się na odległość od włazu) Czarne linie: miejsca stacjonowania Niemców Czerwone strzałki: kierunki ostrzału prowadzonego przez Niemców (od lewej najpierw Senatorska, czyli od strony placu Teatralnego, u góry ogród Saski, i po prawej od strony Elektoralnej) 2. Zdjęcie pochodzi ze strony: warszawa1939.pl Jedyne czego brakuje na tym planie Warszawy, względem zdjęcia wyżej, to kościół św. Antoniego Padewskiego.

Wiedziałem że gdzieś to mam: Kaczmarzyk D., Kościół św. Anny, Warszawa 1984

Jak wiadomo 1 sierpnia w Warszawie na Rakowieckiej, znajdowało się kilka czołgów "Wikinga" z kompanii zapasowej. Znany jest też epizod z przechwyceniem przez Powstańców, transportera opancerzonego Sd Kfz 251 z pancernego batalionu łączności SS dywizji "Wiking", który jechał z zaopatrzeniem dla załogi Uniwersytetu Warszawskiego. Ostatnio wyczytałem, iż dowódcą alarmowej jednostki uczestniczącej w walkach w powstańcami, był SS-Haupsturmführer Paetsch z 7. kompanii 5. pułku pancernego SS. Później "Wiking" miała brać udział w walkach na Mokotowie, gdzie dokonywali rozstrzeliwań ludności cywilnej. I tutaj pojawia się kilka pytań, na które niestety nie znam odpowiedzi. Ile dokładnie tych czołgów "Wikinga" znajdowało się na Rakowieckiej? Jak silny był ten oddział, którym dowodził Paetsch, i czy była to właśnie ta jedna 7. kompania 5. pułku pancernego, czy jednak coś więcej? Posiada ktoś może jakieś dokładniejsze informacje, nt. udziału "Wikinga" w walkach na Mokotowie? EDIT: Z racji rozwinięcia się dyskusji, rozszerzam zakres również i na tematykę dywizji "Totenkopf".

Powiem tak: kocham nocne grzebanie w książkach i po zasobach sieci:) Już wiem jak to było z "Wikingiem". Jak pisze Robert Wróblewski (bodaj najwybitniejszy znawca tematyki tej dywizji w Polsce), udział dywizji w Powstaniu Warszawskim, to fakt bezsporny, niemniej był to udział symboliczny i całkowicie przypadkowy. Grupa stacjonująca we wzmiankowanym już tutaj Stauffer-Kaserne, składała się z jednostek "Totenkopfu", ale dowodził nią oficer "Wikinga" (tłumaczy to, czemu całość była postrzegana jako siły z 5. DPanc.). W Warszawie na początku sierpnia znajdowała się 5. bateria Hummeli z 5. partpanc [?], oraz dwie baterie z 5. dplot (po odtworzeniu w Dębicy w końcu lipca trafił do Warszawy, gdzie miał utknąć przez przypadek [pytanie co konkretnie przyczyniło się do tego?]). W dniu 2 sierpnia zginął dowódca 2. baterii 5. dplot, Hauptsturmführer Heinz Gloger. Już 12 sierpnia jednostki wróciły do dywizji. W połowie miesiąca na naprawie znajdowały się w Warszawie czołgi od "Wikinga". Tak czy inaczej czekamy na książkę p. Wróblewskiego...

Na razie bez żadnych konkretów, ale informacja i tak ciekawa dla zainteresowanych. Otóż już niedługo (wg. tego co mi wiadomo, już w marcu), ukaże się książka Roberta Wróblewskiego Wiking w Polsce, lipiec 1944. W świetle materiałów archiwalnych, wydana nakładem Oficyny Wydawniczej Kagero. A żeby było ciekawiej, jest to zaledwie cześć pierwsza, kolejne będą dotyczyły następnych miesięcy. Jestem bardzo ciekaw, co nt. Powstania Warszawskiego znajdzie się tam (FSO, jest szansa na pociągnięcie dyskusji o "Wikingu" i "Totenkopf"... Jednocześnie Norbert Bączyk pracuje (niestety nic mi nie wiadomo na temat tego, na jakim etapie jest praca, i kiedy można się jej spodziewać, tylko słyszałem, że jeszcze w tym roku) nad książką opisującą wydarzenia w rejonie Warszawy w okresie około-powstaniowym... ponoć straszliwa cegła... ale takie kocha się najbardziej;)

Co do Kirchmayera (Kirchmayera traktował bym tutaj jednak bardziej jako dodatkowe źródło, bo mimo wszystko więcej jest u Stachiewicza, na dodatek do pracy Stachiewicza swoje uwagi zgłaszał sam "Wachnowski", więc siłą rzeczy jest to źródło pewniejsze, przynajmniej jak na moje oko), to prawdę mówiąc nie wiem, czemu wydziela KeDyw jakby to były oddzielne siły, skoro i tak wchodził w skład Grupy "Północ". Ciekaw jestem co jest dokładnie zawarte u Stanisława Ozimka (praca wydana w '71). Co do publikacji, które należy sprawdzić, to na pewno artykuły nt. Grupy "Północ", jakie Stachiewicz pisał dla WPH/PHW. Nie wspomnę już o monografiach poszczególnych oddziałów: - Ziółkowski o "Łukasińskim" - Wróblewski o "Gozdawie" - Okolski i Kulesza o "Dziku" - prace Kuleszy nt. Starego Miasta - monografie oddziałów "Radosława" Zastanawiam się też nad Barykadami... w opracowaniu Śreniawy-Szypiowskiego...

Oto co udało mi się wyciągnąć z pracy Stachiewicza: Organizacja i siły Rejonu 4 Obwodu Śródmieście na dzień 1 sierpnia: W skład sił powstańczych w tym rejonie wchodziły 4 zgrupowania (IX, X, XI i XII). Składały się na nie trzy bataliony: - "Kiliński", obejmował zgrupowania IX i X, razem 9 kompanii, 26 plutonów, co dawało około 1200 ludzi. Dowódcą był rtm. Henryk Roycewicz "Leliwa"; - "Chrobry I", zgrupowanie XI, 6 kompanii, 11 plutonów, razem około 700 ludzi. Dowódcą był mjr Gustaw Billewicz "Sosna"; - "Łukasiński", zgrupowanie XII, 8 kompanii, 18 plutonów, co dawało około 1000 ludzi. Dowódcą był mjr Olgierd Rudnicki-Ostkiewicz "Sienkiewicz". Do baonu włączono także "Dyon 1806" rtm. "Nowaka" (NN) w sile około 200 ludzi, oraz grupę "Miecza i Pługa" kpt. Lucjana Gizińskiego "Gozdawy" w sile około 150 ludzi. Daje nam to około 3250 ludzi. Za: Stachiewicz P., Starówka 1944, Warszawa 1983, s. 18-19. Wykaz oddziałów z meldunku mjr. "Sienkiewicza" z dnia 7 sierpnia: - Legia Akademicka Brygada Dyspozycyjno-Zmotoryzowana, d-ca kpt. "Modrzew", stan- 4+42; - Dywizjon Artylerii Zmotoryzowanej przy Brygadzie "Młot", d-ca mjr Walczyński, stan- 10+37; - Kompania motorowa "Orląt", d-ca ppor. "Stach", stan- 1+150; - Por. "Ryszard" z kompanii motorowej, stan- 1+26; - Oddział "Jerzyków", d-ca mjr "Zawisza", stan 4+28; - "Dyon 1806", d-ca kpt. "Piotr", stan- 2+33; - Brygada Zmotoryzowana, stan- 700; - Batalion "Wigry", stan- 1+400; - Samodzielna Grupa PW, stan- 10+40; - Kompania 104, stan- 200 - Kpt. "Bary", stan- 200, bojowy- 75; - Por. "Tadeusz", stan- 1+102, bojowy- 32; - Por. "Ryś", stan- 1+60. Teraz kilka sprostowań za Stachiewiczem. Liczebność Dywizjonu Artylerii Zmotoryzowanej przy Brygadzie "Młot" sam mjr "Sienkiewicz" podaje na 47 ludzi, podczas gdy wg. danych Stachiewicza wynosił on 4+25 (podaje pełen skład osobowy). Z kolei trochę bardziej skomplikowana jest sprawa baonu "Wigry". Otóż jak podaje Stachiewicz, w meldunku powinien być zapis: batalion "Wigry II", przy stanie około 200 ludzi. Od '41 "Wigry" były samodzielnym batalionem specjalnym podlegającym komendantowi Okręgu AK Warszawa, jako jego odwód. Składał się z trzech kompanii: "Witold" (d-ca Władysław Ludwig "Rusiecki"); "Kamil", "Czesław" (d-ca Roman Kaczorowski "Jelitowski"); "Prokop", "Edward" (d-ca Bohdan Machan "Akaga"); samodzielne plutony "Sekda", "Jezioro", sanitarno-łącznościowy pluton kobiecy i sekcja "Patronat". Razem około 450 ludzi. Po koncentracji 1 sierpnia na Starym Mieście, większa część baonu wyszła na Wolę w ramach zgrupowania odwodowego komendanta okręgu (d-ca ppłk "Paweł"). Na Starym Mieście pozostał kpt. Paweł Leński "Lech II- Paweł". Do czasu powrotu reszty oddziału, rozbudował on swoje siły do wielkości baonu. Po powrocie baonu na Starówkę pod dowództwem kpt. Eugeniusza Konopackiego "Trzaski" oba oddziały połączyły się, i występowały jako baon "Wigry" w sile około 600 ludzi (7 sierpnia). Za: Stachiewicz P., Starówka 1944, Warszawa 1983, s. 20-22. Stan sił AL na okres 7-11 sierpnia: - Sztab- 30 ludzi; - Służby: - Prasa i propaganda- 50; - Zaopatrzenie- 70; - Sanitariat- 50; - Batalion III: - kompania 1- 75; - kompania 2- 100; - kompania 3- 100; - samodzielny pluton ŻOB- 25; - Batalion IV "Czwartaków": - kompania 1- 75; - kompania 2- 75; - kompania 3- 50; - Kompania Służby Bezpieczeństwa: - Sztab Główny AL- 100; - Pluton zwiadowców- 30; - Pluton odwodowy- 50; - Oddział zapasowy- 120. Razem daje nam to 1000 ludzi. Za: Stachiewicz P., Starówka 1944, Warszawa 1983, s. 54. Zestawienie oddziałów bojowych ze stanami za dzień 8 sierpnia: - Zgrupowanie "Róg"; d-ca mjr Stanisław Błaszczak "Róg"; oddziały podporządkowane: "Bończa", "Gustaw", "Wigry", WSOP, "Jerzyki", AL, "Pełka" (PWB/17), 104 kompania Syndykalistów; stan- około 3000 ludzi; - Zgrupowanie "Kuba"; d-ca ppłk Stanisław Juszczakiewicz "Kuba"; oddziały podporządkowane: "Gozdawa", "Nałęcz", "Łukasiński", "Czarniecki", OW PPS; stan- około 1500 ludzi; - Zgrupowanie "Radosław", d-ca ppłk Jan Mazurkiewicz "Radosław"; oddziały podporządkowane: "Broda 53", "Parasol", "Zośka" (wchodząca w skład "Brody"), "Czata 49", "Leśnik", "Miotła", "Igor"; stan- około 2000 ludzi; - Odwód Grupy "Północ"; d-ca mjr Gustaw Billewicz "Sosna"; oddziały podporządkowane: "Chrobry I", pluton "Wigier" od mjr. "Roga", Dyon Motorowy Obszaru Warszawskiego AK; stan- około 700 ludzi. Razem daje nam to około 7200 ludzi, z czego zaledwie 1700 miało posiadać broń. Za: Stachiewicz P., Starówka 1944, Warszawa 1983, s. 55-57. Dane z raportu oficera żywnościowego Grupy "Północ" o stanie żywionych za dzień 14 sierpnia: - "Róg": - Zgrup. I (Baon "Wigry")- 489; - (różne)- 141; - Zgrup. II ("Paweł")- 800; - WSOP- 400; - Komp. N. 104 ("Wroński")- 382; - Razem- 2012 ludzi. - "Kuba": - "Parasol"- 360; - "Kuba"- 510; - "Gozdawa"- 534; - Razem- 1314 ludzi. - "Radosław": - "Radosław"- 340; - "Broda"- 590; - "Czata 49"- 250; - Razem- 1180 ludzi. - "Leśnik"- 500 ludzi. - "Sosna": - "Chrobry I"- 602; - Ogółem- 554 ludzi [takie dane podaje u siebie Komorowski (s. 447), z tym że kompletnie nie rozumiem skąd, na zdjęciu dokumentu nie znajduję niczego takiego]. - Rezerwa: - Milicja P.P.S.K-da- 118; - Baon- 259; - por. "Bary"- 318; - Dyon Motorowy- 346; - AL- 760; - Bryg. Motor. Dyspoz.- 1200; - [NSZ] - Leon [igor] - Razem- 3001 ludzi. - Odwód: - Baon Zapas- 800; - Miotła - Parasol-Jeremi - Waligóra - Razem- 3801 ludzi. - Sanit: - Szpital- Barokowa 5- 150; - Szpital- Jan Boży- 350; - Szpital- Długa [zapewne 7- przyp. A.]- 410; - Razem- 9657 ludzi. Ochrona Kwatery Dow. Gr. "Północ": - Grupa 1112/płk/ "Jesion"- 150; - w tym 1 pluton "Radosław" i 1 pluton "Wigry" - Ogółem- 9807 ludzi. Zgrupowanie "Róg"- 2012 [wyliczenia samego Stachiewicza] Zgrupowanie "Kuba"- 1404 [j.w.] Zgrupowanie "Paweł"- 1680 [Komorowski podaje 1180] Zgrupowanie "Sosna" (odwód)- 602 Odwód dowództwa Grupy "Północ"- 800 Oddziały różne- 3801: - AL- 760 - Milicja PPS- 118 - Batalion PPS- 259 - Żandarmeria- 318 - Dyon motorowy- 346 - Brygada zmotoryzowana- 1200 - Kwatera dowództwa, KG AK i ochrona, kwatermistrzostwo- 150 - Sanitaria, szpitale- 910 Razem: 10 559 ludzi. Za: Stachiewicz P., Starówka 1944, Warszawa 1983, s. 130-132; Komorowski K., Bitwa o Warszawę '44: Militarne aspekty Powstania Warszawskiego, Warszawa 2004, s. 447-448. Spis ewidencyjny oddziałów mjr. Wacława Janaszka "Bolka" (czyli zastępcy rannego "Radosława") za dzień 17 sierpnia: Stopień- w walce/w szpitalach/razem Oficerów- 56/2/58 Podchorążych- 108/40/148 Podoficerów- 118/38/156 Szeregowych- 221/17/238 Kobiet- 98/1/99 Za: Stachiewicz P., Starówka 1944, Warszawa 1983, s. 159. Wyliczenia Stachiewicza za poszczególne okresy: Data- pełny stan osobowy/stan uzbrojenia - 7 sierpnia- 7200/1700 - 11 sierpnia- 7700/1900 - 18 sierpnia- 8000/1800 Jak zaznacza Stachiewicz, proces tworzenia się składu sił powstańczych na Starym Mieście trwał od 7 do 16/18 sierpnia. Do tego okresu w praktyce straty w oddziałach mogły być uzupełniane, później (tj. po 18.08) nie było już takiej możliwości. Za: Stachiewicz P., Starówka 1944, Warszawa 1983, s. 175. Zestawienie oddziałów mjr. "Bolka" za dzień 19 sierpnia: Oficerowie/pchor./podoficerowie/szeregowcy/kobiety Na linii: 49/81/54/216/72 Na kwaterach: 6/9/11/79/28 W szpitalach: 13/24/5/91/3 Za: Stachiewicz P., Starówka 1944, Warszawa 1983, s. 184. Zestawienie oddziałów mjr. "Bolka" za dzień 20 sierpnia: Oficerowie/pchor./podoficerowie/szeregowcy/kobiety/Żydzi Na linii: 45/77/46/252/72/- Na kwaterach: 6/9/11/79/28/50 W szpitalach: 13/25/7/99/5/- Za: Stachiewicz P., Starówka 1944, Warszawa 1983, s. 189-190. Zestawienie oddziałów mjr. "Bolka" za dzień 25 sierpnia: Zabitych- 194 Rannych- 318 Zaginionych- 62 W linii (część ranna): - "Broda" (plus pluton "Staszka")- 168 - "Czata" (w tym "Miotła" i "Pięść")- 184 Razem- 352 ludzi. Za: Stachiewicz P., Starówka 1944, Warszawa 1983, s. 241. Ostateczne wyliczenia Stachiewicza podawałem już w pierwszym poście.

Działania Grupy "Kampinos" do dzisiaj są tematem licznych dyskusji. Zazwyczaj przewijają się w nich dwa pytania: na ile oddziały kampinoskie były w stanie zmienić losy powstania, w razie lepszego ich wykorzystania, oraz kto powinien sprawować rolę jego dowódcy. W połowie sierpnia całość miała liczyć już 2751 żołnierzy, co ważne naprawdę dobrze uzbrojonych. Jak sądzicie, czy dało się lepiej wykorzystać te oddziały? Kto powinien sprawować nad nimi dowództwo? Czy oddziały kampinoskie mogły zmienić losy powstania?

Problem z tym, że Powstańcy też byli. Niemcom wystarczyło jednak sił do tego, aby jeszcze zagrozić "Radosławowi" okrążeniem i zniszczeniem. Jednocześnie byli na tyle silni, że "Radosław" przesunął akcję przebijania się w stronę Żoliborza o jeden dzień, z uwagi na zmęczenie swoich oddziałów. Żeby akcja przebicia się, miała szanse na sukces, potrzebne było bezwzględnie wsparcie od strony Woli, i to wsparcie zgrane z uderzeniem od strony Kampinosu, i odpowiednio silne. Przypadki natarć na Dworzec Gdański i akcji przebicia do Śródmieścia w nocy z 30/31 sierpnia pokazały, co oznacza natarcie tylko z jednej strony, niezgrane w czasie z drugą stroną. Do tego trzeba pamiętać, że Niemcy dysponowali pociągiem pancernym na obwodowej linii kolejowej, a samo natarcie z Kampinosu byłoby zagrożone ostrzałem z Instytutu Chemicznego i stanowisk artylerii niemieckiej na Burakowie. Jednocześnie trzeba pamiętać, że Grupa "Kampinos" do połowy sierpnia była niezdolna do przeprowadzenia większych akcji ofensywnych [Jasiński G., Żoliborz 1944, Pruszków 2008, s. 174], co było efektem natarć na lotnisko bielańskie (ale to już chyba Wolf o tym pisał). Tak więc... szansy raczej na coś takiego nie było.

W takim razie zachęcam do udziału w dyskusjach;) Liczę, że znajdziesz coś dla siebie. Oj tak, mamy już na forum co najmniej dwa takie przypadki;)

Dnia 9 lutego 1944 roku Gestapo zamordowało ppor. Arkadiusza Deglera "Grada", Szefa Sztabu Armii Ludowej na Okręg Częstochowski oraz członka ZWM.

Co prawda dzisiaj mamy już 9.02, ale i tak warto posłuchać... Mick Groves i Flowers of Manchester... (...) The flowers of English football, the flowers of Manchester

Oj nie, znacznie dłużej niż trzy lata;) Sam pamiętam jedną dużą jeszcze w 2004 Wolska-Młynarska (inscenizacja obrony tej właśnie barykady od 1 do 5 sierpnia wieczór). A jakoś tak w połowie lat 90. też na Woli urządzono inscenizację, też z użyciem czołgu, w gruzach domu, który miał iść na rozbiórkę. Ale to akurat ledwo co pamiętam... Jeśli wierzyć relacjom Powstańców, ich reakcjom na te inscenizacje... to coś w nich odnajdują, co przypomina im tamte dni.

Jak w terminie 9-11, skoro już przebijanie arterii Wolska-most Kierbedzia było częścią planu? Poza tym skoro dalej twierdzisz, że do 10 można było myśleć o czymś większym, to zwyczajnie pokaż gdzie i jak;) Znowu powołując się na Kirchmayera. Wyraźnie pisze, że po 4-5 sierpnia "Radosław" mógł zapomnieć o działaniach zaczepnych, jako że Niemcy wzmocnili się, i zaczęli coraz energiczniej dążyć do zmiażdżenia jego zgrupowania wokół cmentarzy. Żeby działania Kampinosu w kierunku Woli się udały, potrzebna była współpraca oddziałów na Woli. A te mogły myśleć o czymś takim maksymalnie do 4. Dlatego chcę, abyś pokazał, jak i którędy miał Kampinos uderzać.

Z tym że Kirchmayer pisał ogólnie nt. Powstania, a Stachiewicz jest autorem jednej z najważniejszych prac o Starówce powstańczej, monografii "Parasola", której rekomendować chyba nie trzeba, plus wielu artykułów nt. samej Grupy "Północ". I wszystko opiera na dokumentach. Dlatego jednak to Stachiewicz jest tutaj większym autorytetem;) Jak znajdę wolną chwilę pozbieram meldunki nt. stanów oddziałów z walk na Starym Mieście, chyba że ktoś mnie ubiegnie...

Tak z ciekawości spytam, bo nurtuje mnie ta sprawa od jakiegoś czasu. Orientuje się ktoś może, czy kpt. Zdzisław Zołociński "Piotr" i sierż. pchor. Stanisław Zołociński "Doman" (poległ 12 sierpnia na Stawkach) to rodzina, czy jednak kompletnie przypadkowa zbieżność nazwisk? Prawdę mówiąc, nigdzie jeszcze nie spotkałem się z wyjaśnieniem tej sprawy...

Dokładna liczebność oddziału, który przeszedł górą jest jak pokazuje chociażby Stachiewicz, trudna do ustalenia. On sam szacuje ją na 60 osób, spośród 63 które brały udział w przejściu górą. Wg. jego ustaleń w skład grupy weszło 38 ludzi z kompanii "Morro" (w tym "Jerzy" i "Trzaska"), 20 ludzi od "Śnicy" i 5 kobiet. Jednak tutaj mamy już pierwszy zgrzyt, jako że Borkiewicz-Celińska podaje nazwiska 8 kobiet, które opiekowały się rannymi, a w relacji "Leszczyca" pojawia się jeszcze "Stefa". I komu wierzyć? Wg. Borkiewicza oddział liczył 59 osób, sam "Bór" podaje 50 ludzi, natomiast "Jerzy" w swoich wspomnieniach pisał o 70, dojść wg. niego miało 60 osób. I teraz kto uczestniczył w tym przebiciu: 1. Por. Andrzej Romocki "Morro", d-ca kompanii "Rudy" baonu "Zośka" 2. Por./kpt. Ryszard Białous "Jerzy", d-ca baonu "Zośka" 3. Kpt. Eugeniusz Konopacki "Trzaska", d-ca baonu "Wigry" 4. Plut. Stanisław Lechmirowicz "Czart", I pluton "Sad" 2. kompanii "Rudy" 5. Plut. pchor. Józef Nycz "Ziutek", III pluton "Felek" 2. kompanii "Rudy" 6. Ppor. Witold Morawski "Witold Czarny", szef wyszk. komp, 2. kompania "Rudy" 7. Łączn. d-cy baonu Maria Całka "Wika" 8. Sanit. Lidia Daniszewska "Lidka", III pluton "Felek" 2. kompanii "Rudy" 9. Sanit. Ewa Ott "Ewa", II pluton "Alek" 2. kompanii "Rudy" 10. Łączn. Barbara Gac-Chylińska "Bogna", II pluton "Alek" 2. kompanii "Rudy" 11. Sanit. Danuta Mancewicz "Danusia", pluton Kolegium "A" 12. Sanit. Barbara Niklewska "Wandzia", pluton Kolegium "A" 13. Łączn. Irena Wnęk-Kulczycka "Irys", pluton Kolegium "A" 14. Łączn. Zofia Kasperska "Wanda", II pluton "Alek" 2. kompanii "Rudy" 15. Łączn. Stefania Grzeszczak "Stefa", III pluton "Felek" 2. kompanii "Rudy" 16. Plut. pchor. Jan Więckowski "Drogosław", szef kompanii, 2. kompania "Rudy" 17. Sierż. Edward Drac "Edek"1, III pluton "Felek" 2. kompanii "Rudy" 18. Plut. Tadeusz Sumiński "Leszczyc", III pluton "Felek" 2. kompanii "Rudy" 19. Sierż. pchor. Stanisław Sieradzki "Świst", III pluton "Felek" 2. kompanii "Rudy" 20. Por. Jerzy Gawin "Słoń", III pluton "Felek" 2. kompanii "Rudy" 21. Kpr. Piotr Kaltenberg "Luty", II pluton "Alek" 2. kompanii "Rudy" 22. Plut. Jerzy Kobza-Orłowski "Pingwin", III pluton "Felek" 2. kompanii "Rudy" 23. Kpr. Wojciech Markowski "Sęp", III pluton "Felek" 2. kompanii "Rudy" 24. Ppor. Bolesław Górecki "Śnica", d-ca plutonu Kolegium "A" 25. Zdzisław Skotnicki "Skowroński"2, pluton Kolegium "A" 26. Ppor. Stanisław Likiernik "Machabeusz", pluton Kolegium "A" 27. Ppor. Jan Bagiński "Socha", pluton Kolegium "A" 28. Szer. Zygmunt Siennicki "Bor"3, pluton Kolegium "A" 29. Ppor. Leon Zubrzycki "Lech"4, pluton Kolegium "A" 30. "Zdzich" (NN), pluton Kolegium "A" 31. Plut. pchor. Witold Piekarski "Zbylut"5, pluton Kolegium "A" 32. Plut. pchor. Jan Kulczycki "Argos", pluton Kolegium "A" 33. Plut. pchor. Kazimierz Pindelski "Kaper"6, pluton Kolegium "A" 34. Aleksander Kabański "Brzozowski"7, pluton Kolegium "A" 1 Zginął w rejonie Bielańskiej 2 Zginął podczas podchodzenia oddziału do Królewskiej. 3 Zginął w Ogrodzie Saskim 4 Ostatni raz widziany w rejonie Bielańskiej 5 Zginął w rejonie Senatorskiej 6 Zginął w Ogrodzie Saskim 7 Zginął w rejonie Senatorskiej To tyle ile udało mi się na razie zebrać tak na szybko. Wszelkie uwagi, poprawki, uzupełniania listy (to w szczególności), jak zawsze mile widziane.

Wybacz, ale ja dalej nie rozumiem. Skoro pisałeś o 10 sierpnia, to ufam że miałeś jakieś podstawy, tudzież konkretny pomysł, jak można było ten atak wykonać (np. którędy dokładnie), zwłaszcza że Wola od 5 sierpnia była sceną walk obronnych sił powstańczych. Nie było możliwości aby "Radosław" myślał wówczas o współdziałaniu z oddziałami z Kampinosu. A jeśli mowa o ataku na tyły wojsk niemieckich, przecież identycznie atakiem na tyły byłoby uderzenie po 11-12 sierpnia. Jakoś ta ilość nie bardzo pomogła podczas walk o lotnisko bielańskie 2 sierpnia (siły biorące udział w walkach obliczane są na 1 000 ludzi), podczas prób przejścia do Warszawy, czy też w natarciach na Dworzec Gdański. Dlatego jego biernego zachowania nie można ot tak odsunąć. Biorąc pod uwagę jakie siły wyznaczono do operacji "Spadająca Gwiazda", jakoś ciężko mi uwierzyć, że Grupa "Kampinos" zdawała się być Niemcom niewielką. I to jest właśnie to, o czym pisałem wcześniej. A dlaczego "łatwo wciągnięty"?

Wiem co Chrzanowski mówił w wywiadzie. Natomiast to co chciałem żebyś wyjaśnił, to jak mam rozumieć umieszczenie odwołania do tej wypowiedzi profesora, w kontekście pytania, czy wykonał bym taki rozkaz.

Jako że istnieje temat odnośnie technik walk Polaków w Powstaniu Warszawskim- http://www.historia.org.pl/forum/viewtopic.php?t=2747 , czas założyć podobny o stronie niemieckiej. Jak oceniacie techniki walki Niemców podczas starć w Warszawie? Jak oceniacie izolowanie przez nich kolejnych punktów oporu? Czy Niemcy mogli szybciej zdławić powstanie?

Panowie przypominam tylko, że temat dotyczy technik walki Niemców w Powstaniu, a nie tego jakie były stany liczebne poszczególnych oddziałów. Dlatego proszę kolejne posty umieszczać albo w temacie o siłach niemieckich w Warszawie, albo w odniesieniu do "Wikinga" i "Totenkopf", w temacie o tych właśnie dywizjach.

Zaraz, to Ty napisałeś o myśleniu życzeniowym odnośnie fragmentu z pracy Koszady, więc oczekuję, że wyjaśnisz czemu akurat tak napisałeś, w odniesieniu do wszystkich faktów. Ja np. nie wiem, co działo się z lotniskiem bielańskim między 2 a 16 sierpnia. Nie wiem co bym rozkazał. Gratuluję pewności każdemu, kto wie co by zrobił. Ja jednak nie znalazłem się nigdy w takiej sytuacji. Możesz wyjaśnić?

W takim razie proszę wyjaśnij, co miał na myśli Koszada pisząc o tym wyłączeniu lotniska z dalszych działań. I piszę to serio, bez cienia złośliwości. Cóż, ja jednak nie lubię używać aż tak kategorycznych stwierdzeń. Wedle rozkazów miał zdobywać. Nie chodzi o oddział w sile kompanii, ale o to, co miał wyznaczone przez dowództwo. Pisze o tym właśnie Gregorius w swojej książce. Ja np. nie wiem, czy mając świadomość, że od moich działań może zależeć los innego oddziału, zrezygnowałbym z wykonania rozkazów.