Albinos

Zdecydowanie warto zaopatrzyć się jutro w GW: http://media2.pl/media/69450-my,-cichociem...-wyborczej.html

Jak na kogoś niezbyt interesującego się okupacją, a zwłaszcza konspiracją, to secesjonista i tak wie całkiem sporo Jedyne co mi w tym wszystkim nie pasuje, to właśnie określenie "powszechny proceder". Ale to już nie ma chyba o co się spierać, bo żeby na to pytanie odpowiedzieć, trzeba by przeprowadzić bardzo szczegółową kwerendę, tak materiału fotograficznego jak i pisanego. A to jak widać, różne mieli doświadczenia ludzie zaangażowani w konspirację: Różni byli też ludzie. Inaczej podchodził do pracy element oficerski zawodowy, inaczej "wolny cywil". Były tu duże trudności uzgodnienia ich wspólnego postępowania. Pewna mentalność zawodowa wymagała pewnych form zewnętrznych, pewnej uzewnętrznionej postawy karnej (zewnętrznej karności). Wielu oficerów nie mogłem odzwyczaić, by przy przywitaniu nie stawali na baczność, nie trzaskali butami, nie trzymali rąk na szwach. Jeśli to jeszcze robili w pokoju, to nic, ale te przyzwyczajenia tak daleko sięgały, że przy spotkaniach ulicznych tak postępowali, pokazując od razu, jak na dłoni, swój zawód. Inna sprawa, że nie mogli oni pozbyć się szybko tej "tresury" i sylwetka żołnierza-zawodowca od razu odcinała się na tle innych żołnierzy Polski Podziemnej. Za: J. R. Rybicki, Notatki szefa warszawskiego KeDywu, Warszawa 2003, s. 199. A miał dr Rybicki kontakt z wieloma osobami w podziemiu. Pytanie tylko ciekawy, czy ci, którzy posiadali takie oficerki, chcieli się ich pozbywać. Druga rzecz, co rozumiemy przez "niewielkie pieniądze", szczególnie w sytuacji, gdy trzeba było zadbać o wiele innych potrzeb.

A tak Andreasie, masz rację. Przepraszam, więcej nie będę

Zakładam, że pracę prof. Szaroty znasz secesjonisto. Byłbym więc wdzięczny, gdybyś odniósł się do pojawiających się tam uwag pod adresem obrazu konspiratora w butach "na szklankach". Łącznie z materiałem ikonograficznym i zarzutem zmitologizowania takiego obrazu konspiratora w literaturze powojennej. Jestem zwyczajnie ciekaw, na czym się opierasz. Bo to, że chodzono w takich butach, to fakt niezaprzeczalny. Ale znowu to określenie "powszechny proceder" wydaje mi się ciut za mocne. Niemniej z chęci posłucham (przeczytam) dokładniejszych wyjaśnień z tego zakresu. Sam jakoś nigdy nie zajmowałem się tym zagadnieniem w sposób szczególnie intensywny, a i słowa prof. Szaroty przyjmowałem bez większych zastrzeżeń. Secesjonisto, a wskaż mi gdzie w tym zdaniu dt. restauracji i inszych tego rodzaju przybytków napisałem, że faktycznie unikano takich miejsc Moja uwaga dotyczyła strony czysto teoretycznej. Nic ponadto. A że nawet doświadczeni konspiratorzy potrafili popełniać błędy i gafy, które mogły ich drogo kosztować, to wiem doskonale. Wystarczy wspomnieć jednego z braci Witkowskich, który świeżo po akcji w terenie poszedł do pracy w biurze. Problem w tym, że był cały ubłocony. Wystarczyło, aby spotkał jakiegoś ciekawskiego Niemca, który zainteresowałby się tym, że pracownik biura chodzi w takim stanie. Albo też Stefan Bałuk "Starba". Swego czasu dostał rozkaz nieopuszczania mieszkania. On jednak po jakimś czasie siedzenia w zamknięciu postanowił wyjść na zewnątrz. Dzięki temu dysponujemy dzisiaj wieloma zdjęciami okupowanej Warszawy.

Na całe szczęście nie było to specjalnie powszechne z racji na cenę takich butów [T. Szarota, Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne, Warszawa 1988, s. 265]. Ze wspomnień, które miałem okazję czytać znacznie częściej wybija się problem posiadania jakichkolwiek butów, które nie rozpadałyby się. I to nawet w takich oddziałach, jak oddziały dyspozycyjne warszawskiego KeDywu. To akurat było ze wszech miar niewskazane z uwagi na łapanki [tamże, s. 254]. W kwestii "popijania" alkoholi polecam to: Wernic Z., Pamiętnik "Cezara", Warszawa 2009, ss. 220 [zapiski młodego konspiratora, który nie ukrywał także przygód imieninowych, suto zakrapianych].

Samuelu, ja się zgadzam, że serial ma popularyzować historię i jeśli to robi, to ok. Ale to nie zmienia faktu, że twórcy nie zadali sobie trudu, aby ten serial był zgodny z podstawowymi realiami. Już nie mówię tutaj o tym jak powinien być trzymany Sten, czy jaki samolot powinien na początku serialu dostarczyć naszych bohaterów nad cel. Nie zawsze da się takie szczególiki wyłapać. Ale już trzech cichociemnych z jednej rodziny w tym samym zrzucie (nie kojarzę, aby zdarzyła się nawet sytuacja, kiedy dwie osoby z tej samej rodziny lecą innymi zrzutami), akcje podziemia w połowie roku '41 rodem z okresu 1943-44, niemiecki agent, który przechodzi sito selekcji w Anglii... to nie są drobne wpadki, ale zwyczajne olewanie tematu. Do tego to, co irytuje mnie najbardziej. Czemu nikt nie wpadł na to, aby wykorzystać jeden z wielu pamiętników, jakie pozostały nam po tym okresie? Czy historie tam opisane są za mało ciekawe? Ja np. jestem bardzo ciekaw, czy można wyobrazić sobie lepszą historię do takiego serialu, jak to całe zamieszanie, które miało miejsce w związku z aresztowaniem mjra Jerzego Lewińskiego "Chuchro", twórcy i pierwszego d-cy KeDywu OW AK? Przypadkowe aresztowanie, próby wydostania go z rąk niemieckich, udział w całości Jerzego Tabęckiego "Lasso", odwołanie długo szykowanej akcji na budy, byle nie spalić ratowania "Chuchro", w końcu stracenie tegoż w publicznej egzekucji, dalsza historia z "Lasso", likwidacja tegoż z wyroku "Montera" (sam opis wykonania wyroku, który w swoich wspomnieniach zawarł dr Józef Roman Rybicki "Andrzej", twórca słynnego OD "A" i d-ca KeDywu OW AK po śmierci "Chuchro", czyta się jak najlepsze dzieła chociażby Ludluma), w końcu sprawa z małżeństwem Kułakowskich. Przecież tego lepiej nie wymyśliłby żaden scenarzysta. Od aresztowania "Chuchro" do likwidacji Kułakowskich minęło blisko pół roku, spokojnie wystarczyłoby to na jedną serię takiego serialu jak "Czas Honoru" (po drodze masa motywów do wykorzystania, w tym prawdziwe wątki miłosne z aresztowaniem Wojciecha Łysakowskiego "Wojtka" na czele... jak czytałem oryginalne grypsy, które słał z Pawiaka do narzeczonej w okresie grudnia '43, to łzy aż same cisnęły się do oczu). Przypominanie prawdziwych postaci i ich dokonań, to dopiero byłaby realizacja misji, jaką stawia przed sobą TVP. Ale ja jak zawsze marudzę...

I właśnie o te poboczne wątki się rozchodzi. Wolałbym, aby nie stały się głównymi. Ale to też nie wszyscy. Oficerowie nie mieli za bardzo takiej możliwości. Jednak funkcje dowódcze wymagały pełnej dyspozycyjności i załatwiania masy najróżniejszych spraw. Z czasem to wszystko zmieniało się na lepsze, bo wraz z rozwojem struktur podziemia różne obowiązki przekazywano na coraz więcej osób. Poza tym, to że ktoś miał czas na zarabianie nie oznacza, że zarabiał na tyle dużo, że starczyłoby mu na zapewnienie sobie podstawowych potrzeb plus to, co potrzebne było do działalności konspiracyjnej. A nie jest tajemnicą, że dobre buty i możliwość zmiany płaszcza/kurtki co jakiś czas były nie najgorszym pomysłem.

Czekałem, czekałem i w końcu się doczekałem... no prawie: http://www.wuw.home.pl/ksiegarnia/product_...roducts_id=4606 Jeszcze tylko 10 dni... czemu tak długo?

Do poczytania: http://wyborcza.pl/1,76842,8451730,Co_nas_..._w_honorze.html Polecam trzecią stronę i komentarze szefa fanklubu "Czasu Honoru".

Nieśmiało przypominam o temacie przewodnik wątku. Prosiłbym o nie zbaczanie z niego.

Gratuluję świetnych zakupów FSO Co do książki ś.p. gen. Komornickiego, polecam jeszcze część drugą: W pułapce losu. Wspomnienia z okresu walk w (l)WP. Wał Pomorski, Kołobrzeg, walki nad Odrą i w końcu Berlin. Do tego bardzo ciekawy wątek ukrywania przez "Nałęcza" swojej AKowskiej przeszłości. Ja swój egzemplarz wyrwałem w antykwariacie z własnoręczną dedykacją gen. Komornickiego. Wspaniała rzecz. Faktycznie, świetna pozycja. Dla mnie o tyle cenna, że mam słabość do starych książek. Dopóki jestem w stanie przemieszczać się po pokoju, to nie narzekam. Jak zaczyna robić się za dużo, to te mniej potrzebne na dany moment pozycje do torby i do drugiego mieszkania. Tam na całe szczęście mam całe dwa pokoje na upychanie tego.

Wchodzimy tutaj: http://imageshack.us/ Klikamy na "Browse". Wyskoczy nam okienko z plikami, zaznaczamy interesujący nas plik ze zdjęciem i "Otwórz". Następnie na stronie imageshacka "Upload now" i czekamy, aż pojawi się kolejny ekran. Tam zaznaczamy tzw. direct link i wklejamy na forum.

Proponuję wrzucić na imageshacka i wstawić tutaj link.

Wzorem zwierzątek futerkowych i nie tylko, uzupełniam zapasy na zimę: Buczkowski M. R., Warszawski dowcip w walce, Warszawa 1947, ss. 72 [nakładem Gebethnera i Wolffa]; Walichnowski T., Rozmowy z Leistem hitlerowskim starostą Warszawy, Warszawa 1986, ss. 156; Łempicka A., O "Weselu" Wyspiańskiego, Wrocław 1955, ss. 134. A do tego w ramach ukulturalniania się do zbiorów literatury polskiej dorzuciłem "Warszawiankę", "Lelewela" i "Noc listopadową" Wyspiańskiego.

Tak przy okazji 67 rocznicy akcji kolejowej niedaleko Zalesia, którą to dowodził właśnie ppor. Tadeusz Wiwatowski "Olszyna" (awans na ppor. z dniem 1 maja 1943), spis pozycji, z których korzystałem dotąd odtwarzając losy d-cy OD "A" (bądź też z racji tematyki mogą być pomocne do poznania tła pewnych wydarzeń itp.), plus to, co pozostało z jego twórczości - może komuś kiedyś się do czegoś przyda (osobiście polecam artykuły nt. "Wyzwolenia" Wyspiańskiego z "Kuriera Lit-Nauk", gdzie T. Wiwatowski w dość jasny i prosty sposób pokazał, jak pozornie niewielka zmiana w dziele literackim potrafi całkowicie zmienić jego treść i wymowę, co w świetle tego co pisał nt. dzieła literackiego jako takiego, pozwala nawet wysnuć tezę, iż dla młodego naonczas studenta polonistyki, była to zmiana istotna także dla samych odbiorców dzieła... choć to zapewne kwestionowała właśnie Aniela Łempicka w swojej przedmowie do "Wyzwolenia"): Źródła: Zbiory własne: - wywiad z Alfredem Bielickim "Mietkiem"; - wywiad z Romanem Staniewskim "Kwiatkowskim"; - korespondencja listowa ze Stanisławem Likiernikiem "Staszkiem"; Archiwum Uniwersytetu Warszawskiego, sygn. RP/Z - 42 498; Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego: - Bolesław Górecki "Śnica", - Jerzy Kaczyński "Bogdan", - Danuta Mancewicz-Drebert "Danusia", - Stanisław Aronson "Rysiek", - Stanisław Likiernik "Staszek"; - Alfred Bielicki "Mietek"; - Danuta Ambroziewicz "Dana" Bukalska P., Aronson S., Rysiek z Kedywu. Niezwykłe losy Stanisława Aronsona, Kraków 2009; Dziennik bojowy oddziału dyspozycyjnego "A" Kedywu Okręgu Warszawa Armii Krajowej: Warszawa 1-30 sierpnia 1944, oprac. Rybicka H., Warszawa 1994; Kedyw Okręgu Warszawa Armii Krajowej. Dokumenty - rok 1943, oprac. Rybicka H., Warszawa 2006; Kedyw Okręgu Warszawa Armii Krajowej. Dokumenty - rok 1944, oprac. Rybicka H., Warszawa 2009; Likiernik S., Diabelne szczęście czy palec boży?, Warszawa 1994; Oddział Dyspozycyjny "A" Warszawskiego Kedywu. Dokumenty z lat 1943-1944, oprac. Rybicka H., Warszawa 2007; Rybicki J. R., Notatki szefa warszawskiego Kedywu, Warszawa 2003; Rozkaz Delegata Sił Zbrojnych na Kraj nr 319 (Zatoka/301), oprac. Rybicka H., Warszawa 2000; Mikulski T., Miniatury krytyczne, Warszawa 1976; Z dziejów podziemnego Uniwersytetu Warszawskiego, red. Wycech C., Warszawa 1961; Witkowski H., Witkowski L., Kedywiacy, Warszawa 1973; Powstanie Warszawskie 1944 w dokumentach z archiwów służb specjalnych, red. Mierecki P., Christoforow W., Warszawa-Moskwa 2007; Bielecki R., Strok M. [współpraca], Żołnierze Powstania Warszawskiego. t. III: Dokumenty z archiwum Polskiego Czerwonego Krzyża, Warszawa 1997; Krzyżanowski J., Na polach Elizejskich literatury polskiej, Warszawa 1997; Bartoszewski W., Środowisko naturalne - korzenie, Warszawa 2010; Bartoszewski W., Życie trudne lecz nie nudne, Kraków 2010; Adresy Warszawy, Warszawa 1908; Adresy Warszawy, Warszawa 1909; Księga adresowa dla przemysłu, handlu i rolnictwa, Berlin-Warszawa 1916; Obwodowe Oddziały Dywersji Bojowej Okręgu AK Warszawa. Dokumenty warszawskiego KeDywu z lat 1943-1945, oprac. Rybicka H., Warszawa 2010; Jaegermann T., Pietrzykowski J., Mokotowski Oddział Kedywu Okręgu Warszawa Armii Krajowej, oprac. Rybicka H., Warszawa 1997; Rybicki S., Pod znakiem lwa i kruka, Warszawa 1990; Roman W., Oficer do zleceń, Warszawa 1989; Zieliński S., Kiełbie we łbie, Warszawa 1971; Pamiętniki żołnierzy baonu AK "Zośka", t. 1-3, red. Sumiński T., Warszawa 2013; Świętochowski T., Pamiętnik warszawskiego chłopaka, Warszawa 2009; Chlebny K., Wspomnienia z Woli [w:] Dzieje Woli, red. Kazimierski J. [i in.], Warszawa 1974; Krzyżanowski J., Polonistyka w okupowanej Warszawie. Prelekcja wygłoszona na uroczystości jubileuszowej 27 II 1960. [Jubileusz 25-lecia pracy J. Krzyżanowskiego na Uniw. Warsz.], "Stolica" nr 11/1960, s. 18-19, 22; Na rogu Brackiej i Konopackiej. Wspomnienia młodzieży szkół warszawskich z lat 1939-1944, wybór i oprac. Kaźmierska J., Warszawa 1983; Oddziały i akcje Kedywu Okręgu Warszawskiego poza Warszawą. Dokumenty z lat 1943-1944, oprac. Rybicka H., Warszawa 2011; Zarembska H., Za cenę życia..., "Stolica" nr 50(1201)/1970, s. 16; Odznaczeni Warszawskim Krzyżem Powstańczym, "Stolica" nr 39(2010)/1986, s. 20; Przymus R., Moje liceum, "Stolica" nr 46(1354)/1973, s. 15; Zychowicz P., Żyd z Armii Krajowej, "Rzeczpospolita", wydanie z dnia 11 września 2009; Komar M., Władysław Bartoszewski. Wywiad rzeka, Warszawa 2006; Dobrowolski S.R., Na Powiślu i na Woli, Warszawa 1974; Skład Towarzystwa Naukowego Warszawskiego w okresie od 24 XI 1937 do 6 I 1946, "Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego" 1938 - 1945, s. 5-13; Sprawozdanie z czynności naukowych, "Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego" 1939-1945, s. 14-41; W gałązce dymu, w ognia blasku... Wspomnienia o Wacławie Bojarskim, Tadeuszu Gajcym, Onufrym Bronisławie Kopczyńskim, Wojciechu Menclu, Zdzisławie Stroińskim, Andrzeju Trzebińskim, oprac. Szczypka J., Warszawa 1977; Fedorowicz J., Z miłości do córki młynarza, "Stolica" nr 2(2250)/2013, s. 42; Wobec czasów pogardy, oprac. Sobierajski L., Warszawa 1988; Opracowania: III Liceum Ogólnokształcące im. Generała Sowińskiego (1923-1998), red. Durakowa M., Lasecka M., Warszawa 1998; Borkiewicz-Celińska A., Batalion "Zośka", Warszawa 1990; Witkowski H., Kedyw Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej w latach 1943-1944, Warszawa 1984; Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, t. VI, red. Rozwadowski P., Warszawa 2004; Wierzbicki M., Oddział Dyspozycyjny "A" Kedywu Okręgu Warszawskiego AK w Powstaniu Warszawskim, "Wojskowy Przegląd Historyczny" nr 3/1994, s. 3-30; Strzembosz T., Oddziały szturmowe konspiracyjnej Warszawy 1939-1944, Warszawa 1983; Strzembosz T., Akcje zbrojne podziemnej Warszawy 1939-1944, Warszawa 1978; Podlewski S., Wolność krzyżami się znaczy, Warszawa 1989; Podlewski S., Przemarsz przez piekło, Warszawa 1957; Niżyński L., Batalion "Miotła", Warszawa 1992; Kunert A. K., Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944, t. I, Warszawa 1987; Kulesza J., Powstańcza Starówka. Ludzie i ulice, Warszawa 2007; Kasprzycki J., Korzenie miasta. Warszawskie pożegnania, t. V, Żoliborz i Wola, Warszawa 2004; Władysław Bartoszewski. Doctor Honoris Causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, red. Górka B., Lublin 2008; Bokszczanin M., Duch - wieczny optymista [w:] Ignis Ardens. Julian Krzyżanowski. Człowiek i uczony. W stulecie urodzin, red. Bokszczanin M., Warszawa 1993; Łukasiak J., Mazowiecka Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii im. gen. Józefa Bema, Pruszków 1999; Zarzycki P., 8 Pułk Artylerii Ciężkiej, Pruszków 2000; Szarota T., Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne, Warszawa 1988; Kania S., Polska gwara konspiracyjno-partyzancka 1939-1945, Warszawa 1986; Słownik badaczy literatury polskiej, t. 5, red. Starnawski J., Łódź 2002; Z dziejów polonistyki warszawskiej: profesorowi doktorowi Julianowi Krzyżanowskiemu w dwudziestą piątą rocznicę objęcia Katedry Historii Literatury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim 1934-1959, red. Kulczycka-Saloni J., Warszawa 1964; Mazurkiewicz S., Jan Mazurkiewicz "Radosław" - "Sęp" - "Zagłoba", Warszawa 1994; Piórkowski T., Artylerzyści z cenzusem. Mazowiecka Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii im. gen. Józefa Bema w Zambrowie (1937-1939), Pruszków 2003; Rocznik Towarzystwa Literackiego imienia Adama Mickiewicza 1886-1986, rok XX(1985), Warszawa 1986; Borowski T., Drewnowski T., Niedyskrecje pocztowe: korespondencja Tadeusza Borowskiego, Warszawa 2001; Walka o dobra kultury. Warszawa 1939-1945, t. 1, red. Lorentz S., Warszawa 1970; Wyka K., O potrzebie historii literatury, Warszawa 1969; Łempicka A., Wstęp do Wyspiański S., Wyzwolenie, Warszawa 1970; Dynak J., Przybyszewski: dzieje legendy i autolegendy, Wrocław 1994; Sienkiewicz H., Dzieła, t. XLII, red. Krzyżanowski J., Warszawa 1950; Walczak M., Działalność oświatowa i martyrologia nauczycielstwa polskiego 1939-1945, Wrocław 1987; Walczak M., Szkolnictwo wyższe i nauka polska w latach wojny i okupacji 1939-1945, Wrocław 1978; Przyczynki do historii Żandarmerii Odrodzonego Wojska Polskiego, oprac. Wierzbicki W., Londyn 1990; Urbański E. S., Sylwetki polskie w Ameryce Łacińskiej w XIX i XX wieku: uczeni, literaci, artyści, kler i wojskowi, t. 2, Nowy Jork 1991; Skórczewski D., Spory o krytykę literacką w dwudziestoleciu międzywojennym, Warszawa 2002; Studia warszawskie, t. VII, Warszawa lat wojny i okupacji 1939-1944, z. 1, red. Dunin-Wąsowicz K., Kaźmierska J., Winnicka H., Warszawa 1971, ss. 362; Studia warszawskie, t. X, Warszawa lat wojny i okupacji 1939-1944, z. 2, red. Dunin-Wąsowicz K., Kaźmierska J., Winnicka H., Warszawa 1971, ss. 368 Studia warszawskie, t. XVII, Warszawa lat wojny i okupacji 1939-1944, z. 3, red. Dunin-Wąsowicz K., Kaźmierska J., Winnicka H., Warszawa 1973; Studia warszawskie, t. XXIII, Warszawa lat wojny i okupacji 1939-1944, z. 4, red. Dunin-Wąsowicz K., Winnicka H., Warszawa 1975; Bartelski L. M., Mokotów 1944, Warszawa 1971; Kaźmierska J., Szkolnictwo warszawskie w latach 1939-1945, Warszawa 1980; Wołk-Jezierska W., Wołyńska i Mazowiecka Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii, Wrocław 2010; Kawecka-Gryczowa A., Kocowski B., Trazynadlowski J., Twórcy nowoczesnego bibliotekarstwa polskiego, Wrocław 1974; Bukowska-Schielmann M., "Ja w śnie narodu przeklętym, uśpiony": Stanisława Wyspiańskiego dramaty-sny, Gdańsk 1994; Tucholski J., Powracali nocą, Warszawa 1988; Wieczorkiewicz B., Folklor i gwara Woli [w:] Dzieje Woli, red. Kazimierski J., Warszawa 1974; Wieczorkiewicz B., Gwara warszawska dawniej i dziś, Warszawa 1974; Borkiewicz A., Powstanie Warszawskie 1944. Zarys działań natury wojskowej, Warszawa 1964; Jasiński G., Żoliborz 1944. Dzieje militarne II Obwodu Okręgu Warszawa AK w Powstaniu Warszawskim, Pruszków 2008; Nadolski A., Pani Chłodna (opowieść o warszawskiej ulicy), Warszawa 2008; Wisłowska M., Ulica Chłodna, "Stolica" nr 17/1970, s. 16; Moczydłowski J., Gdy Chłodna tętniła życiem, "Stolica" nr 15/1983, s. 16; Tucholski J., Cichociemni, Warszawa 1985; Historia literatury polskiej. t. 8: Dwudziestolecie międzywojenne, red. Skoczek A., Kraków 2004-2005; Zabłocki J., "Jerzyki" z "Miotłą" w tarczy, Warszawa 1994; Rakowski S., Oddział "Skrytego". Historia prawobrzeżnego Oddziału Dyspozycyjnego Komendanta Kedywu Okręgu warszawskiego Armii Krajowej, Otwock 2011; Kobuszewski B., Walka z transportem kolejowym w dystrykcie warszawskim (1942-1944). Próba bilansu, cz. II, "Rocznik Mazowiecki" t. VII, Warszawa 2007; Bartoszewski W., Uniwersytet Warszawski w podziemiu, "Stolica" nr 46(567)/1958, s. 6-7; Syga T., Portrety uczonych polskich, "Stolica" nr 38(1398)/1974, s. 12; Aronson S., Wspomnienia żołnierza Kedywu, "Kronika Warszawy" nr 4(80)/1989, s. 169-180; Śreniawa-Szypiowski R., "Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1944", t. I-II, Andrzej Krzysztof Kunert, Warszawa 1987 [recenzja], "Rocznik Warszawski" t. XXI, Warszawa 1990; Zychowicz P., Tajemnica zamachu na pułkownika, "Rzeczpospolita" nr 299(9115), wydanie z dnia 24 grudnia 2011; Kunert A.K., Walkowski Z., Władze cywilne walczącej stolicy, "Gazeta Stołeczna" nr 187, wydanie z dnia 11 sierpnia 2004; Sypniewska K., Trudne życie bez przeszkód, "Gazeta Wyborcza" nr 178, wydanie z dnia 01 sierpnia 1996; Majewski S., Ulica Wolska, "Stolica" nr 14(1737)/1981, s. 4-5; Majewski S., Ech, Ty Wolo..., "Stolica" nr 22(1693)/1980, s. 16; Krzyżakowa K., Okopowa, "Stolica" nr 1(1867)/1984, s. 19-20; Dobrowolski S. R., Nasza Wola, "Stolica" nr 7(845)/1964, s. 16; Parandowska I., W drodze na Brzozową, "Stolica" nr 25(759)/1962, s. 24; Puchalski Z., Walki powstańcze na Woli (1-11 VIII 1944) [w:] "Rocznik Warszawski" X, red. Grochulska B., Herbst S., Kazimierski J. i in., Warszawa 1971, s. 205-257; Kirchmayer J., Powstanie Warszawskie, Warszawa 1959; Przygoński A., Powstanie Warszawskie w sierpniu 1944 r., t. I-II, Warszawa 1980; Bartelski L.M., Walki powstańcze na Woli (1-5 VIII 1944 r.) [w:] Dzieje Woli, red. Kazimierski J. [i in.], Warszawa 1974, s. 385-407; Tarczyński M., Powstanie Warszawskie na Woli [w:] Historia Woli, red. Mórawski K., Warszawa 2000, s. 191-199; Żbikowski J., Zgrupowanie Armii Krajowej "Leśnik". Geneza i szlak bojowy w Powstaniu Warszawskim, Warszawa 2008; Nowak Sz., Przyczółek czerniakowski 1944, Zabrze 2011; Gozdawa-Gołębiowski J., Obszar warszawski Armii Krajowej. Studium wojskowe, Lublin 1992; Rocki J., Dziewiąta dywersyjna, Warszawa 1973; Krzyżakowa K., Brzozowa, "Stolica" nr 29(1802)/1982, s. 4-5; Falęcki M., Gimnazjum tramwajowe, "Stolica" nr 47(781)/1962, s. 24; Kunert A.K., Księga pełna błędów, "Mars" nr 1, Warszawa-Londyn 1993, s. 206; D.J., Na placu Kercelego, "Stolica" nr 8(794)/1963, s. 24; Moczydłowski J., Wenecja na Woli, "Stolica" nr 4(1818)/1983, s. 16; W poszukiwaniu ikony czasów odbudowy - z prof. Tomaszem Szarotą rozmawia Sebastian Pawlina, "Stolica" nr 1-2(2238-9)/2012, s. 12-15; Krzyżakowa K., Stawki, "Stolica" nr 16(1830)/1983, s. 12-13; Jankowski E., Z różnych sfer. Studia i portrety, Warszawa 1994; Tradycje i współczesność. Księga pamiątkowa Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1930-2005, red., Łukasiewicz J., Mycielski M., Tyszkiewicz J., Warszawa 2005; Krzyżanowski J., Tradycje literackie polszczyzny. Od Galla do Staffa, Warszawa 1992; Likiernik S., Uwagi na temat książki: Oddział Dyspozycyjny "A" Warszawskiego Kedywu, opracowanie Hanna Rybicka, Instytut Historii PAN, Warszawa 2007, "Dzieje Najnowsze" nr 3/2008, s. 233-237; Uniwersytet Warszawski w latach wojny i okupacji. Kronika 1939-1944/45, oprac. Manteuffel T., Warszawa 1948; Trepiński A., Julian Krzyżanowski, "Stolica" nr 41(827)/1963, s. 2; Literatura piękna: Bratny R., Kolumbowie. Rocznik 20; Kisielewski S., Biblioteka; Kisielewski S., Chciałem pisać...; Twórczość: Dwa "Wyzwolenia" Wyspiańskiego, "Kurier Lit-Nauk" 1939 r. 16 nr 16, s. 10-12, nr 18 s. 10-12; Wyzwolenie [rec.], "Ateneum" 1939 r. 2 nr 3(9), s. 501-506; W kręgu Mickiewicza i Goethego, "Ateneum" 1939 r. 2 nr 3(9), s. 506-509; "Kocia muzyka" Przybyszewskiego. Wojna Orzeszkowej z Sienkiewiczem. Sienkiewicz o "grafomanie" Wyspiańskim, "Kron. Pol. I Św." 1939 r. 2 nr 14 s. 9; Bebi, "Naokoło świata" 1939 nr 182 s. 11-16; Dzieło literackie, "Ruch Liter." 1937 r. 12 nr 2 s. 37-42; Dzisiejszej Orzeszkowej, "Expr. Por. Kielce-Radom" 1937 nr 148; Nieoczekiwany sens "Nad Niemnem", "Prosto z Mostu" 1938 r. 4 nr 53(219) s. 2; Autorka sumienia, "Kron. Pol. i Św." 1939 r. 2 nr 17 s. 10; Demon bankrutujący. Stanisław Przybyszewski w świetle własnych listów, "Świat" 1937 nr 35; Wizjoner nauki. Życie i dzieło A. Brücknera, "Kron. Pol. i Św." 1939 r. 2 nr 24 s. 10. Powyższa lista będzie zapewne co jakiś czas poszerzana o nowe pozycje, ale czekam również na uzupełnienia zainteresowanych tematem Wracając jeszcze na chwilę do postaci trzeciego z braci Wiwatowskich, Leszka. Przed wojną uczęszczał do gimnazjum im. Tadeusza Reytana przy Książęcej 4 (jak popatrzeć na listę absolwentów szkoły, to aż ciężko wybrać tylko kilka najbardziej znanych nazwisk: Andrzej Ajnenkiel, Barbara Engelking-Boni, Jerzy Zarzycki - ten sam, który w trakcie Powstania Warszawskiego kierował produkcją kronik powstańczych w ramach Referatu Filmowego BiP KG AK - Adam Kreczmer, Andrzej K. Kunert, Wojciech Wasiutyński, Ludwik Stomma czy też Stanisław Falkowski), maturę zdał w 1935. Tak więc podobnie jak Tadeusz, musiał urodzić się poza Warszawą. EDIT: Lista zawiera prace zarówno dotyczące postaci Tadeusza Wiwatowskiego, jak i te, dzięki którym można pokusić się o nakreślenie dziejów miejsc i ludzi związanych z "Olszyną".

Już w najbliższy poniedziałek na TVP 1: http://www.tvp.pl/kultura/teatr/teatr-tele...jennych/1084583

Najpierw to, co zrobiło na mnie niesamowite wrażenie kilka dni temu: (początek głupi, ale warto oglądać do końca) (jego będzie ciężko zaszufladkować )A teraz Disturbed, od jakiegoś czasu katuję ich regularnie:

Co do muzyki, to nie bardzo moje klimaty, ale teledysk... , polecam, tak pomysł jak i wykonanie bardzo ciekawe.

Witam znowu na forum Co do samej przysięgi, to trochę informacji zawartych zostało w monografii "Parasola" [P. Stachiewicz, "Parasol". Dzieje oddziału do zadań specjalnych Kierownictwa Dywersji Komendy Głównej Armii Krajowej, Warszawa 1984, s. 143; fragment wspomnień Eugeniusza Schielberga "Dietricha"]: "Nasza sekcja składała przysięgę w mieszkaniu >>Lota<< (Bronisław Pietraszewicz). >>Lot<< przygotował tę uroczystość tak, że wywarła na nas wszystkich bardzo silne wrażenie. W ostatnim narożnym pokoju, w mieszkaniu rodziców, zasłonił okna. Ze ściany spływała chorągiew biało-czerwona, a pod nią na ziemi leżała flaga niemiecka, wielka, czerwona, z Hackenkreutzem w białym kolorze. Na dolnym brzegu polskiej chorągwi leżały skrzyżowane sten, pistolet i granat trzonkowy, a powyżej hełm polski. Na środku pokoju było ułożone ognisko harcerskie, między polanami świeciła się owinięta czerwoną bibułką żarówka, rozjaśniając blaskiem pokój, którego kąty tonęły w mroku. Coś niesamowitego wisiało w powietrzu. Na ulicy patrole zielonych bestii, tu, w pokoju, oddzielonym tylko cienką ścianą od >>tamtych<<, istniał kawałek Polski, i to nie zbroczonej krwią, pokonanej, a zwycięskiej, ze znienawidzoną swastyką na ziemi... >>Lot<< kazał nam wejść na swastykę; z jakąż nienawiścią deptaliśmy ten proporzec! >>Lot<< zdał raport >>Jeremiemu<<, jako dowódca plutonu. >>Jeremi<< wygłosił krótkie przemówienie, podkreślając znaczenie przysięgi żołnierskiej i konsekwencje z niej wypływające. Następnie za >>Lotem<< powtarzaliśmy wolno wyraźnie rotę przysięgi, której wierność wielu przypłaciło własnym życiem". Patrząc na przebieg tej uroczystości trudno zakładać, że inne wyglądały podobnie.

Z dzisiaj: Suchodolski B., Rola Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk w rozwoju kultury umysłowej w Polsce, Warszawa 1951, ss. 205 [już po spisie treści widać, kiedy książka została napisana i wydana, niemniej jest trochę ciekawych informacji na temat historii TWPN, no i osoba samego autora... przed '39 nauczyciel języka polskiego i propedeutyki filozofii w gimnazjum Sowińskiego w Warszawie, kto wie, być może to on uczył Tadeusza Wiwatowskiego; a już tak a w ramach bonusu, egzemplarz podpisany przez samego autora:)]; Kwiatkowski M. J., Wrzesień 1939 w warszawskiej rozgłośni polskiego radia, Warszawa 1984, ss. 356; Ney-Krwawicz M., Siemaszko Z., Siemaszko M., Bojowe sztandary i proporce Armii Krajowej, Warszawa 1991, ss. 120; Blattler F., Warszawa 1942. Zapiski szofera szwajcarskiej misji lekarskiej, oprac. Szarota T., Warszawa 1982, ss. 232 [przeczytałem na razie tylko kilka pierwszych stron, ale wrażenie robi absolutnie wstrząsające].

Może to pomoże: http://www.goldenline.pl/forum/443314/zet-z-kreska

Bardzo ciekawe Sam uwielbiam Kazimierz Dolny, a że nieczęsto niestety mam okazję tam bywać, to tym bardziej tekst powitałem z dużą radością. Tak trzymać. PS. Liczę na więcej;)

Końcówka czy od końca '42?

Zapowiada się ciekawa praca: http://ksiegarnia.bellona.pl/index.php?c=f...5100&page=0 Henryk Kozłowski "Kmita" był bez wątpienia jedną z ciekawszych postaci w "Zośce". Mam nadzieję, że także okres DSZ został odpowiednio opisany.

Jeśli chodzi o monografie, to polecić mogę na początek: Porwit M., Obrona Warszawy. Wrzesień 1939 r., Warszawa 1959, ss. 284 [kilka wydań]; Głowacki L., Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej, Warszawa 1969, ss. 452 [kilka wydań]; Grzybowski J., 40 pułk piechoty "Dzieci Lwowskich" w obronie Warszawy, Warszawa 1990, ss. 196; Drozdowski M. M., Alarm dla Warszawy. Obrona cywilna stolicy we wrześniu 1939 r., Warszawa 1964, ss. 248; Drozdowski M. M., Stefan Starzyński prezydent Warszawy, Warszawa 1976, ss. 384 [spora część książki poświęcona jest roli Starzyńskiego w organizowaniu obrony Warszawy]. To tak na szybko, warto przejrzeć również archiwa "Stolicy", zwłaszcza w numerach wydawanych w okolicach 1 września było sporo artykułów i wspomnień na ten temat.