Oto ci "rzetelni":
Maria Turlejska - działaczka komunistyczna, wykładowczyni Wojskowej Akademii Politycznej. Uczestniczyła m.in. osobiście w fałszowaniu wyników referendum ludowego pod hasłem "3 × TAK" w czerwcu 1946. Do faktu tego po wielu latach przyznała się kilkakrotnie publicznie, m.in. na spotkaniach z działaczami wrocławskiego podziemia podczas stanu wojennego w latach 80.; twierdziła wówczas, że czyniła tak z pobudek ideowych głęboko wierząc w słuszność tych manipulacji. W latach 1947-1948 kierowała Wydziałem Historii Partii KC PPR. Jej zadaniem było m.in. wprowadzenie takich zmian do programów nauczania historii, które wygodne były dla władz komunistycznych i które zacierały fakty dowodzące istnienie konfliktów w historii stosunków polsko-rosyjskich. Ściśle w tym czasie współpracowała z Władysławem Gomułką. W 1948 wstąpiła do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Według zachowanych w IPN danych została w 1950 zwerbowana przez Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego, gdzie funkcjonowała jako TW "Ksenia"[3][4], prowadzona przez płk. Józefa Światłę. Zachowało się około stu meldunków pisanych przez nią, głównie o pracownikach Uniwersytetu Warszawskiego, Instytutu Nauk Społecznych przy KC PZPR i Wojskowej Akademii Politycznej. Dopiero kiedy przestała być w łaskach władzy (za Gierka), przeszła do drukowania w drugim obiegu. Od 1989 współpracowała z "Gazetą Wyborczą" kontynuując wieloletnią znajomość z Adamem Michnikiem.
Jerzy Poksiński - od 1970 był zawodowym wojskowym. W 1981 obronił pracę doktorską i rozpoczął pracę jako adiunkt w Wojskowej Akademii Politycznej.
Eugeniusz Duraczyński - to już krystaliczny wzorzec rzetelności: ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Moskiewskim (1955). Członek PZPR od 1952. W latach 1999-2005 stały przedstawiciel PAN przy Rosyjskiej Akademii Nauk.
Sam pan Nazarewicz nie odstaje na tle wspomnianych postaci, a może nawet je przewyższa swoim ugruntowaniem w jedynie słusznych podstawach ideowych: podpułkownik MO, zastępca szefa Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego PRL dla miasta stołecznego Warszawy. W 1939 roku zdał maturę, a po wkroczeniu sowietów dostał się na Politechnikę Lwowską, gdzie pełnił funkcje starosty roku i komsomolca. Po powołaniu AL pełnił funkcję oficera informacji sztabu okręgu AL, gdzie zajmował się m.in. rozpracowywaniem polskiego podziemia niepodległościowego dla wywiadu ZSRR. Swoje meldunki doręczał osobiście do rąk Leny Wolińskiej lub do NKWD. Od 1945 roku pracował w łódzkim UB. W aparacie bezpieczeństwa pracował do 30 września 1959 roku.
*
Samuel Łaszcz, z czego ukręciłeś tezę o "rzetelności" opisanych "badaczy"?
