Skocz do zawartości
  • Ogłoszenia

    • Jarpen Zigrin

      Zostań naszym fanem. Obserwuj nas w social mediach : )   12/11/2016

      Daj się poznać jako nasz fan oraz miej łatwy i szybki dostęp do najnowszych informacji poprzez swój ulubiony portal społecznościowy.    Obecnie można nas znaleźć m.in tutaj:   Facebook: http://www.facebook.com/pages/Historiaorgp...19230928?ref=ts Twitter: http://twitter.com/historia_org_pl Instagram: https://www.instagram.com/historia.org.pl/
    • Jarpen Zigrin

      Przewodnik użytkownika - jak pisać na forum   12/12/2016

      Przewodnik użytkownika - jak pisać na forum. Krótki przewodnik o tym, jak poprawnie pisać i cytować posty: http://forum.historia.org.pl/topic/14455-przewodnik-uzytkownika-jak-pisac-na-forum/
FSO

Leonid Ilicz Breżniew...

Rekomendowane odpowiedzi

Wracając  do postaci Leonida Breżniewa w książce "100 postaci które tworzyły historię Polski"  znajduje się krótki rozdział Breżniewowi poświęcony autorstwa Pawła Wieczorkiewicza. Można się z niego dowiedzieć że Breżniew był lojalny i oddany Chruszczowowi  jeśli więc

dobrze zrozumiałem swoje awanse w tym chyba tez ten  w 1960 roku Chruszczowowi zawdzięczał.  Dotychczas sądziłem jednak że to Breżniew  był przywódcą opozycji przeciw Chruszczowowi zaś w tym rozdziale czytam że : "do spisku przyłączył się późno" zaś do spadku po Chruszczowie  pretendowało kilku rywali których autor nie wymienia. Kim zatem byli przywódcy tego "spisku" i co o tym zadecydowało że nie ktoś z nich ale że Breżniew został "gensekiem"?

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach
1 godzinę temu, kszyrztoff napisał:

Dotychczas sądziłem jednak że to Breżniew  był przywódcą opozycji przeciw Chruszczowowi zaś w tym rozdziale czytam że : "do spisku przyłączył się późno"

 

Podobnie Robert Conquest (w: "Russia after Khrushchev"), gdzie nazywa go: "dezerterem z frakcji Chruszczowa".

 

1 godzinę temu, kszyrztoff napisał:

zaś do spadku po Chruszczowie  pretendowało kilku rywali których autor nie wymienia. Kim zatem byli przywódcy tego "spisku"

 

Obszernie układ sił i zaangażowane persony omówił Myron Rush w: "Political Succession in the USSR", pozycja jest dostępna (czasowo) na: archive.org, gdzie samemu można to sprawdzić.

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Przez dwadzieścia lat Anna Engelking zbierała materiały pośród białoruskich kołchoźników, które miały ją przybliżyć do odpowiedzi: "Co oni myślą?". W efekcie powstałą obszerna praca pt. "Kołchoźnicy. Antropologiczne studium tożsamości wsi białoruskiej przełomu XX i XXI wieku". W pamięci tej grupy Breżniew zapisał się pozytywnie, a to za sprawą tego, że wraz z objęciem przezeń sterów władzy sytuacja ekonomiczna białoruskich kołchoźników zaczęła się znacząco poprawiać. Jak odnotowała autorka:

"Za rządów kołchoźnicy' okrzepły'. Kołchoźnicy nie tylko przestali być głodni, ale także zaczęli dysponować gotówką. Skończyło się 'menczenie', zaczęła się 'źyźnia'"

/tamże, Toruń 2012, s. 119/

 

Dopiero w połowie lat sześćdziesiątych badani kołchoźnicy zaczęli otrzymywać pensje i emerytury. Wcześniej większość otrzymywała zapłatę w ziarnie. Czy tak było w całym Związku Radzieckim?

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach
Cytuj

Dopiero w połowie lat sześćdziesiątych badani kołchoźnicy zaczęli otrzymywać pensje i emerytury. Wcześniej większość otrzymywała zapłatę w ziarnie. Czy tak było w całym Związku Radzieckim?

Z  emeryturami - pewnie tak.

"W 1964 r. Rada Najwyższa ZSRR wydała ustawę >>O rentach i pomocy członkom kołchozów<<. Wtedy po raz pierwszy kołchoźnicy otrzymali uposażenie emerytalne. Na Białorusi w 1966 r. wynosiło ono 12 rubli miesięcznie. Średnia płaca kołchoźnika wynosiła w tym czasie 38 rubli, a najniższa w sektorze pozarolniczym 60 rubli i była wolna od podatku. [Ta informacja o zwolnieniu od podatku dosyć niejasna - pewnie chodzi o płace "miejskie". Bruno W.]. W okresie rządów Maszerawa płace kołchoźników uległy znacznemu podwyższeniu. W 1968 r. ich minimalny zarobek został zrównany z minimalną płacą w mieście, a w końcu lat siedemdziesiątych średnie uposażenie zatrudnionych w białoruskim rolnictwie wynosiło 157 rubli miesięcznie i było jednym z najwyższych w ZSRR". E. Mironowicz, Białoruś, Warszawa 1999, s. 203.

Notabene - odpowiedni rozdział w tej książce zatytułowany jest "Dobrobyt epoki Maszerawa" (pierwszy sekretarz na Białorusi od 1965 do 1980 r.). - ibidem, s. 198.

 

Z wynagrodzeniem za pracę sprawa jest chyba nieco bardziej złożona. Znalazłem taki tekst:

"С этого времени, когда уже все «социально-чуждые элементы» были ликвидированы, государство начинает проявлять заинтересованность в укреплении колхозов рабочими кадрами. Исключение из колхозов запре­щается, пребывание в них стимулируется освобождением трудодней от налога, уменьшением налога на приусадебные участки колхозников (он вдвое ниже, чем у рабочих и служащих). Новый устав сельхозартели 1956 г. разрешил колхозникам самим определять размеры приусадебного участ­ка, количество скота, находящегося в личной собственности, минимум трудодней, а обязательные поставки и натуроплаты заменил закупом. Из­менились и принципы оплаты труда в колхозах: вводилось ежемесячное авансирование и форма денежной оплаты по дифференцированным рас­ценкам труда".

Za: http://www.vuzlib.su/beta3/html/1/11137/11258/

 

Wynika z tego, że po stabilizacji sytemu kołchozowego i pozbyciu się "kułaków", były jakieś dniówki wolne od podatku, a od 1956 r. wynagrodzenia jakoś sformalizowano (choć z przedostatniego zdania można być może wnosić, że same kołchozy je ustalały, skoro też ustalały samodzielnie "минимум трудодней"). W każdym razie - nie jest to zbyt jasne. Na pewno natomiast, lata 60. przyniosły ogólne polepszenie sytuacji białoruskich (i nie tylko) kołchoźników.

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach
Cytuj

Dopiero w połowie lat sześćdziesiątych badani kołchoźnicy zaczęli otrzymywać pensje i emerytury. Wcześniej większość otrzymywała zapłatę w ziarnie. Czy tak było w całym Związku Radzieckim?

Tym razem informacja dotycząca Litwy we wczesnych latach 50.:

 

"Praca kołchoźnika była marna, ale zarobki jeszcze gorsze. Roczne wynagrodzenie członka kołchozu wynosiło w 1953 r. przeciętnie 68,4 rubli oraz450 kg różnych rodzajów zboża. W tym czasie kilogram kiełbasy kosztował 2,8 rubla, sweter męski - 20 rubli. W dodatku zarobki były wypłacane nieregularnie. Na ogół pracownicy kołchozów zarabiali o połowę mniej niż robotnicy zatrudnieni w przemyśle. 

Kołchoźnicy utrzymywali się przede wszystkim ze swych działek przyzagrodowych, które uprawiali z dużą starannością. Na Litwie sektor indywidualny w 1959 r. obejmował 5,8 proc. gruntów uprawnych. Ten skrawek ziemi dawał 65 proc. ogółu produktów mięsnych i mlecznych, 72 proc. ziemniaków i 80 proc. owoców".

Za P. Łossowski, Litwa, Warszawa 2001, s. 209.

 

I informacja z przykładowego (czyli, znając radziecką praktykę - wzorcowo/obowiązującego) statutu kołchozu (Примерный устав сельскохозяйственной артели z 1935 r.) - wszystkie poniższe wytłuszczenia Bruno W.:

 

"VII. Организация, оплата и дисциплина труда.

(...)

15. Сельскохозяйственные работы в артели осуществляются на основах сдельщины.

Правлением артели разрабатываются и общим собранием колхозников утверждаются по всем сельскохозяйственным работам нормы выработки и расценки каждой работы в трудоднях.

На каждую работу устанавливаются нормы выработки, доступные добросовестно работающему колхознику, с учетом состояния рабочего скота, машин и почвы. Каждая работа, например: вспахать гектар, посеять гектар, произвести окучку гектара хлопка, намолотить тонну зерна, накопать центнер свеклы, вытеребить гектар льна, замочить гектар льна, надоить литр молока и т.п. - оценивается в трудоднях в зависимости от требующейся квалификации работника, сложности, трудности и важности работы для артели.

Каждому члену артели не реже одного раза в неделю бригадир подсчитывает всю работу, которую произвел колхозник, и соответственно установленным расценкам записывает в трудовую книжку колхозника количество выработанных им трудодней.

Правление артели ежемесячно вывешивает список членов артели с указанием количества трудодней, выработанных ими за истекший месяц. Годовой итог работы и доход каждого колхозника, помимо счетовода, обязательно заверяется бригадиром и председателем артели. Ведомость числа выработанных каждым членом артели трудодней вывешивается к всеобщему сведению не позднее чем за две недели до общего собрания, утверждающего распределение доходов артели.

Если полеводческая бригада в результате хорошей работы собирает с закрепленных за ней участков урожай выше среднего колхозного, или животноводческая бригада в результате лучшей работы обеспечивает больший удой коров, большую упитанность скота, полное сохранение молодняка, то всем членам такой бригады правление артели производит начисление дохода в размерах до 10% всего числа выработанных ими трудодней, выдающимся ударникам в бригаде - в размере до 15%, а бригадиру и заведующему фермой - до 20%.

Если полеводческая бригада в результате плохой работы собирает с закрепленных за ней участков урожай ниже среднего колхозного, или животноводческая бригада в результате плохой работы дает меньше среднего удоя молока, упитанности скота и сохранения молодняка, то всем членам такой бригады правление артели производит вычет из дохода в размере до 10% всего числа выработанных ими трудодней. Распределение доходов артели между членами производится исключительно по количеству выработанных каждым членом артели трудодней.

16. Денежный аванс может быть выдан члену артели в течение года в размере не более 50% суммы, причитающейся ему за работу.

Натуральные авансы выдаются правлением членам артели с начала молотьбы хлебов из отчисляемых на внутриколхозные нужды 10 - 15% намолоченного хлеба.

В артели, занимающейся посевом технических культур, выдача денежного дохода члену артели производится, не дожидаясь окончания сдачи государству хлопка, льна, пеньки, свеклы, чая, табака и т.д., а по мере сдачи - не реже одного раза в неделю в размере 60% денег, получаемых артелью за сданную продукцию".

 

Tekst powyższy cytowany z: 

https://ru.wikisource.org/wiki/%D0%9F%D1%80%D0%B8%D0%BC%D0%B5%D1%80%D0%BD%D1%8B%D0%B9_%D1%83%D1%81%D1%82%D0%B0%D0%B2_%D1%81%D0%B5%D0%BB%D1%8C%D1%81%D0%BA%D0%BE%D1%85%D0%BE%D0%B7%D1%8F%D0%B9%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D0%BE%D0%B9_%D0%B0%D1%80%D1%82%D0%B5%D0%BB%D0%B8

 

Według mnie, powyższe oznacza, że akordowy system obowiązujący w kołchozach przewidywał jak najbardziej także wypłaty pieniężne. Natomiast nie wyklucza to bynajmniej, że "pensje" rozumiane potocznie jako gwarancja stałych, comiesięcznych wypłat typowego wynagrodzenia za pracę rzeczywiście mogły się pojawić dopiero w latach 60.

 

Potwierdza to zresztą rosyjskojęzyczna Wikipedia:

"Новый устав сельхозартели 1956 года разрешил колхозникам самим определять размеры приусадебного участка, количество скота, находящегося в личной собственности, минимум трудодней, а обязательные поставки и натуроплаты заменил закупом. Изменились и принципы оплаты труда в колхозах: вводилось ежемесячное авансирование и форма денежной оплаты по дифференцированным расценкам труда. В 1966 г. оплата по трудодням была заменена гарантированной оплатой труда".

Cytat powyższy z: 

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D0%BE%D0%BB%D1%85%D0%BE%D0%B7

 

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się

×

Powiadomienie o plikach cookie

Przed wyrażeniem zgody na Warunki użytkowania forum koniecznie zapoznaj się z naszą Polityka prywatności. Jej akceptacja jest dobrowolna, ale niezbędna do dalszego korzystania z forum.