Jak pisać i mówić o Holokauście?

[Narya]

Nie jest to temat poświęcony Holokaustowi (istnieje oddzielny dział poświęcony tej tematyce), ale narracji historycznej dot. dziejów Holokaustu.

Jak mówić i pisać o Holokauście i zbrodniach wojennych II wojny światowej? Czy należy opowiadać o tym "na zimno", jak w pamiętniku zbrodniarza Hoessa, czy może w nurcie humanizacji, bardziej ludzko np. o nazistach jako mordercach, potworach (czyli nacechowane emocjonalnie)? Czy jest jakaś recepta na umiarkowane przedstawienie tych faktów obiektywnie? A może należy zastosować metody historii parapsychologicznej poprzez psychoanalizę?

[gregski]

Uwaga!!!!

Temat śliski!

Każda opinia, nawet niewinna, nawet mająca oparcie w źródłach jeżeli tylko nie potwierdza oficjalnej linii może być przyczyną wielu groźnych następstw.

Jeżeli już pisać to wole suchy merytoryczny styl. Można go "złamać" paroma relacjami światków.

nurcie humanizacji, bardziej ludzko np. o nazistach jako mordercach, potworach (czyli nacechowane emocjonalnie)

Osobiście uważam, że to dobre dla poetów i panien na wydaniu.

A może należy zastosować metody historii parapsychologicznej poprzez psychoanalizę?

Do tego to trzeba mieć przygotowanie fachowe, uprawnienia do przeprowadzania psychoanalizy moja żona uzyskała po 16 latach w zawodzie psychologa i po odbyciu studiów podyplomowych zakończonych egzaminem.

[FSO]

Witam;

Narya : spokojnie, opisywać to co bylo a nie to co chcialo się zobaczyć. Tekst może zawierać próby wyjaśnienia czemu tak się dzialo. Starć się unikać ozdobników i emocji, po prostu pisać spokojnie. Oczywiście relacje świadków z jednej i drugiej strony spokojne nie będą, pelne oburzenia i zgrozy - al to jest cytat mający opisać słowami czlowieka ktory brał w tym udzial co się działo. Inna będzie relacja Niemca, Polaka i Żyda czy obserwatora z boku. Wystarczy unikać oceniana świadkó przed ich zacytowaniem - można podać wiek, to czym się zajmował i tyle. Im więcej spokoju w tekstach opisujących to co się działo tym lepiej. Zaznaczam że spokój nie oznacza tego że uznajemy ten czy ów nie brał w tym udziału. Owe uczucia, i odczucia do tektów "dołożą" opisy świadkow. Więcej nie trzeba

pozdr

[Narya]

Ale czy jest możliwe napisanie historii Holokaustu w wielu perspektywach, ze strony zbrodniarzy i ofiar. Na przykład: "Więzień obozu koncentracyjnego żył tak i tak w obozie i zginął w komorze gazowej. Esesman taki i taki zabił pierwszego dnia swojej służby tego i tego człowieka. Rankiem zwykle biczował losowo wybranych więźniów." W sensie, suchymi faktami, ale ciekawie. Mam nadzieję, że rozumiecie moją plątaninę myśli. Czy jesteśmy skazani na stronniczość?

[FSO]

Witam;

inaczej się nie da pisać, należy operować suchymi faktami. Poza tym zwróc uwagę - w takich sprawach, opisuąc tego typu problemy czy historię zawsze pojawia się wątek osobisty. Są to opiy świadków. To one sprawiają że tak czy inaczej będą to teksty pełne zaangażowania, to oni sprawią że owe suche fakty przemówią. Zbyt dużo takiego emocjonalnego pisania sprawi bardzo łątwo że twoj przeciwnik, zarzuci ci co tylko zechce. A tak proszę: Esesman bije peijczen co dzień rano o szóstej i cytat więźnia nr, wiek, narodowość który z pasją opisuje wspomnienia jakie mu przychodzą na dzwięk nazwiska czy hasła.

pozdr

[Bryśka]

Jak mówić i pisać o Holokauście i zbrodniach wojennych II wojny światowej? Czy należy opowiadać o tym "na zimno", jak w pamiętniku zbrodniarza Hoessa, czy może w nurcie humanizacji, bardziej ludzko np. o nazistach jako mordercach, potworach (czyli nacechowane emocjonalnie)? Czy jest jakaś recepta na umiarkowane przedstawienie tych faktów obiektywnie? A może należy zastosować metody historii parapsychologicznej poprzez psychoanalizę?

Tylko na sucho..ale tak aby "zaciekawić" rozmówcy ,żeby po tym chciał bardziej zgłębiać tajniki Holocaustu.

A tak na marginesie to ...przecież chyba inaczej się nie da..osoba ,która nie może się poradzić emocjonalnie z ogromem tragedii nigdy nie będzie ciekawie i rzeczowo przekazywać informacji. Często jest tak ,że to wszystko przeraża ,jak mogło dojść do czegoś takiego w świecie gdzie przecież wszyscy powinni żyć w zgodzie a przynajmniej próbować a tu ktoś pokazuje,opowiada, że Niemcy wymordowali tylu ludzi w cichej zgodzie świata.

Emocje są i zawsze będę ale należy sobie z tym radzić...bo przecież trzeba o tym mówić ,żeby za 60-100 lat nadal było wiadomo co to jest Holocaust i kiedy miał miejsce.

Kwestia radzenia sobie z presją psychiczną tematu.

[gregski]

Nie zapytałem o najważniejsze.

Dla kogo ta pisanina jest przeznaczona?

Adresat będzie w znacznym stopniu determinował styl i ilość zawartych informacji.

[Don Pedrosso]

Druga sprawa, jeśli będziemy pisać "sucho" to niektórzy mogliby tutaj podciągnąć to, iż jesteśmy kompletnie bezuczuciowi, bez serca. Tak jak gregski napisał- temat śliski.

[Lu Tzy]

Druga sprawa, jeśli będziemy pisać "sucho" to niektórzy mogliby tutaj podciągnąć to, iż jesteśmy kompletnie bezuczuciowi, bez serca. Tak jak gregski napisał- temat śliski.

Bez przesadyzmu. Jakakolwiek obiektywna proba przedstawienia czesci lub calosci Shoah zwyczajnie zawierac musi dane i przekazy potworne. Tresc sama zgina kark.

[Don Pedrosso]

Bez przesadyzmu. Jakakolwiek obiektywna proba przedstawienia czesci lub calosci Shoah zwyczajnie zawierac musi dane i przekazy potworne. Tresc sama zgina kark.

Bynajmniej twierdzę, że i tacy mogą się znaleźć. Radykałów nie brakuje. Ponadto uważam, że w sprawie Shoah emocje(oczywiście znaj proporcjum mocium panie) nie zaszkodzą.

[Bryśka]

Bynajmniej twierdzę, że i tacy mogą się znaleźć. Radykałów nie brakuje. Ponadto uważam, że w sprawie Shoah emocje(oczywiście znaj proporcjum mocium panie) nie zaszkodzą.

Tak..jeśli nie wezmę one górą nad wypowiedzią.