Patton na Sycylii

[mch90]

Dowodząc podczas kampanii sycylijskiej 7. Armią, amerykański generał George Patton wsławił się błyskotliwym dowodzeniem i wygraniem "wyścigu" ze swoim brytyjskim rywalem Montgomerym, kto pierwszy zajmie Messynę. Jestem ciekaw, jak oceniacie jego dowodzenie armią i jego postawę na Sycylii podczas tych lipcowych dni 1943 roku?

[coloman]

Patton niejako zemścił się na Montgomerym za to, że jego plan został odrzucony i zmieniony na plan Brytyjczyka.

Gdy armia brytyjska, mająca iść po wschodnim wybrzeżu Sycylii została zatrzymana przez rozpaczliwie broniących się faszystów, on sam ruszył wraz z 7 armią po zachodnim i po szybkim zajęciu Palermo z równą łatwością zajął Messynę. Było to jednak spowodowane nie tyle błyskotliwością Pattona, co zaangażowaniem większości sił osi w walkę wojskami Montgomery'ego.

Jeśli chodzi o jego zachowanie, to ponoć z powodu jego nadmiernego zagrzewania do walki i nienawistnych wypowiedzi o nazistach, jego żołnierze byli okrutni wobec jeńców, rozstrzeliwali ich i znęcali się nad nimi.

Wydaje mi się jednak, że było to usprawiedliwianie się amerykańskich zbrodniarzy wojennych.

Jednakże sam Patton, znany raczej z niezbyt pobłażliwego charakteru, spoliczkował i zelżył dwóch żołnierzy,chorych na nerwicę, którzy przebywali w szpitalach które odwiedził. Gdy ten incydent dostał się do gazet, odebrano mu dowództwo nad 7 armią.

[mch90]

Jeśli chodzi o jego zachowanie, to ponoć z powodu jego nadmiernego zagrzewania do walki i nienawistnych wypowiedzi o nazistach, jego żołnierze byli okrutni wobec jeńców, rozstrzeliwali ich i znęcali się nad nimi.

Wydaje mi się jednak, że było to usprawiedliwianie się amerykańskich zbrodniarzy wojennych.

Istotnie, nie były to szczęśliwe dla Pattona dni, gdy w dwóch osobnych incydentach koło Biscari kapitan i sierżant z 45. DP zmasakrowali 76 jeńców wojennych. W nocy 13/14 lipca po zaciekłych walkach w Biscari Amerykanie (pod d-ctwem kpt. Johna Comptona) rozstrzelali 40 jeńców włoskich. Drugą zbrodnię w tych okolicach popełnił sierżant Horace West, dopuszczając się morderstwa na 34 włoskich i 2 niemieckich jeńcach. Przypadki mordów na jeńcach były na Sycylii częstsze, m.in. kilka egzekucji rozegrało się na lotnisku w Comiso i w miasteczku Canicatti, gdzie w wyniku otworzenia ognia do tłumu szabrowników mogło zginąć nawet do 21 cywilów.

Przed inwazją, owszem, Patton wygłosił „krwawe” przemówienie do żołnierzy 45. DP (która była dywizją bez doświadczenia bojowego), m.in. przestrzegając przed pozorującymi poddanie się Niemcami i Włochami. Jak pisze D’Este:

„Po wylądowaniu niedoświadczeni żołnierze tej dywizji przekonali się, że ostrzeżenia Pattona okazały się słuszne; potwierdzono to również w kanadyjskim raporcie opisującym zachowanie Niemców udających poddanie się. Okrucieństwa niemieckie na Sycylii w ciągu pierwszych kilku dni inwazji były tak powszechne, że wkrótce obydwie strony przestały brać jeńców”.

Za: „Patton. Geniusz wojny” Carlo D’Este, str. 490

Jednakże, gdy wiadomość o egzekucjach w Biscari doszła do uszu Pattona, ten miał odpowiedzieć Bradleyowi (tak wynika z notatek Chestera Hansena): „postaw s*****synów przed sądem”.

Patton niejako zemścił się na Montgomerym za to, że jego plan został odrzucony i zmieniony na plan Brytyjczyka.

Gdy armia brytyjska, mająca iść po wschodnim wybrzeżu Sycylii została zatrzymana przez rozpaczliwie broniących się faszystów, on sam ruszył wraz z 7 armią po zachodnim i po szybkim zajęciu Palermo z równą łatwością zajął Messynę. Było to jednak spowodowane nie tyle błyskotliwością Pattona, co zaangażowaniem większości sił osi w walkę wojskami Montgomery'ego.

Bradleya i Pattona oburzyło przesunięcie, na prośbę Monty’ego, linii rozgraniczenia 7. I 8. Armii na korzyść Brytyjczyków, przez co 45. DP musiała oddać z trudem wywalczoną szosę nr 124 a armii Pattona została powierzona właściwie pomocnicza rola. D’Este mocno krytykuje dowodzenie Alexandra podczas kampanii Sycylijskiej, jego niezdecydowanie i brak przygotowania do prowadzonej kampanii.

Doszło do kuriozalnej sytuacji, że walczący na przekazanej szosie 124 Kanadyjczycy napotkali silny opór, podczas, gdy oddziały 45. DP przyglądały się temu bezsilnie, nie mogąc przyjść im z pomocą pomimo, że ich artyleria była oddalona zaledwie o 1,5 km od szosy. To, co Amerykanie mogli osiągnąć z lepszych pozycji i z lepszym wsparciem artyleryjskim, Kanadyjczycy okupili ciężkimi stratami i krwawą bitwą.

Co do zdobycia Palermo, był to punkt zwrotny na Sycylii, gdyż w tamtym momencie 7. Armia stała się równorzędnym uczestnikiem tej kampanii a podczas dalszego natarcia przejęła dominującą rolę.

Jednakże sam Patton, znany raczej z niezbyt pobłażliwego charakteru, spoliczkował i zelżył dwóch żołnierzy,chorych na nerwicę, którzy przebywali w szpitalach które odwiedził. Gdy ten incydent dostał się do gazet, odebrano mu dowództwo nad 7 armią.

Ten incydent nieomal złamał mu karierę. Właściwie tylko dzięki wysiłkom Marshalla i sekretarza w Stimsona nie został odesłany do Stanów. Ike również miał w tym swój udział, przekonując, że osoba Pattona jest konieczna do odniesienia zwycięstwa nad Niemcami.