Skocz do zawartości
  • Ogłoszenia

    • Jarpen Zigrin

      Zostań naszym fanem. Obserwuj nas w social mediach : )   12/11/2016

      Daj się poznać jako nasz fan oraz miej łatwy i szybki dostęp do najnowszych informacji poprzez swój ulubiony portal społecznościowy.    Obecnie można nas znaleźć m.in tutaj:   Facebook: http://www.facebook.com/pages/Historiaorgp...19230928?ref=ts Twitter: http://twitter.com/historia_org_pl Instagram: https://www.instagram.com/historia.org.pl/
    • Jarpen Zigrin

      Przewodnik użytkownika - jak pisać na forum   12/12/2016

      Przewodnik użytkownika - jak pisać na forum. Krótki przewodnik o tym, jak poprawnie pisać i cytować posty: http://forum.historia.org.pl/topic/14455-przewodnik-uzytkownika-jak-pisac-na-forum/
Furiusz

Chrześcijaństwo na Bałkanach

Rekomendowane odpowiedzi

Furiusz   

Taka ciekawostka I. Popović, A.V. Popović, Greek inscription on golden finger ring from national museum in Belgrade, "Starinar" t.52 (2002) - pozyskany jeszcze w 1908 gdzies w południowej Serbii lub Macedonii, oktagonalny i dość niewielki z inskrypcja z błędem ortograficznym która głosi tyle co Niech Bóg zachowa mnie od bólu brzucha. Co trwoga to do Boga.

zapraszam do dyskusji na temat chrześcijaństwa na Bałkanach.

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach
Furiusz   

W Tarsatica odkryto ruiny kościoła chrześcijańskiego pod wezwaniem Błogosławione Dziewicy Maryi na planie bazyliki trójnawowej z narteksem i podłoga pokrytą mozaikami geometrycznymi - N. Novak, Prinos ranom kršćanstvu i urbanizmu Tarsatike, "Histria archaeologica", t. 38-39 (2007-2008), s. 169-196.

V. Jukić, Stone Furniture From the Church of St. Lucia at Pula, "Histria Archaeologica' t.40 (2010), s.79-114 mamy tu elementy architektoniczne i sarkofagi z marmuru i wapienia, wykonane w lokalnych warsztatach, elementy należy datować na V-VI wiek ale mamy tu ciekawe przedstawienia jak np krzyż i po jego obu bokach zwrócone w jego kierunku dwa ptaki. Kościół w Pula pod wezwaniem św. Łucji z Syrakuz był podporządkowany patriarchatowi Grado-Akwileia.

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach
jakober   

Nie wiem czy Tersacz podlegał również patriarchatowi w Akwilei, ale zapewne można szukać powiązań z mozaikową posadzką w bazylice w Akwilei.

Jeśli chodzi o patriarchat Grado-Akwilea, to krótko opisuje go niemieckie wydanie Wikipedii:

https://de.wikipedia.org/wiki/Patriarchat_von_Grado

Polskiego odnośnika nie ma, więc może przetłumaczę:

"W trakcie tzw sporu o trzy rozdziały w 567 roku biskupii Akwilei przyjęli tytuł patriarchy i oddzielili się od Rzymu. Gdy w 568 roku do Akwilei wkroczyli Longobardowie, patriarcha Paulinus I uciekł do Grado. W 606 roku rezydujący w Grado patriarcha Candidianus podjął próbę pojednania się z Rzymem. Jednakże rezydująca w Akwilei kapituła nie poparła jego prób i wybrała na patriarchę Jana I. Od tego czasu istnieli dwaj patriarchowie [Grado/Akwilea]: jeden w Grado (Aquleia Nova), który odpowiedzialny był za Lagunę a w 1445 roku przeniesiony został do Wenecji, oraz drugi patriarcha w Akwilei. Kościołem katedralnym patriarchy Grado był kościół Św. Eufemii. Po śmierci ostatniego patriarchy w 1451 roku patriarchat Grado został przez papieża Mikołaja V roziwązany i wraz z diecezjami Castello i Wenecji połączony w Patriarchat Wenecji."

Myślę, że w przypadku wspomnianej symboliki w kościele Św. Łucji w Puli, w związku z jej podporządkowaniem patriarchatowi Grado-Akwilei, można szukać tropu we wspomnianym w cytacie sporze o trzy rozdziały. Spór dotyczył natury Chrystusa i toczył się między monofizytami a wyznawcami dualnej natury Chrystusa. Spór owocował między innymi w tym, że w ikonostyce wystrzegano się ukazywania Chrystusa w postaci człowieka z obawy przed głoszeniem w ten sposób monofizycyzmu, uznanego przez sobór w Chalcedonii (451 r.) za herezję. Obawa ta wynikała z uznania, iż nie sposób w takim ujęciu przedstawić podwójnej natury Chrystusa jako Boga i człowieka. Być może zatem symbol krzyża i dwóch ptaków odzwierciedla w jakiś sposób wyznanie wiary w podwójną, bosko-ludzką naturę Chrystusa? To jednak moje indywidualne przypuszczenie. Faktem jest też natomiast, że mówimy o czasie, który nastąpił całkiem niedługo po tym, jak "zalegalizowano" chrześcijaństwo. Oznaczało to w sztuce chrześcijańskiej gwałtowny napływ elementów symboliki pozachrześcijańskiej, mieszanie się jej, szukanie tożsamości przez Kościół, również w ramach doktryn i dogmatów (to mniej więcej wtedy pojawia się symbol krzyża, to wtedy powstaje dogmat o Trójcy Świętej). Do tego wskazane przez Furiusza tereny są areną wpływów zarówno Bizancjum jak i Rzymu, z Longobardami (Arianizm) w tle, by nie było nudno :)

Także, całkiem ciekawy wątek :)

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach
Furiusz   

Może to nie Bałkany ale w temacie się nada L. Leciejewicz, Wielkie Morawy i Wenecja w IX wieku, "Slavia Antiqua" t.37 (1996) - otóż Wenecja była ważnym miejscem spotkań wschodu i zachodu jeśli idzie o kościół. Tu odbywała się debata na temat dopuszczenia języka słowiańskiego do liturgii, tu też silne były wpływy czy też zależność od Bizancjum co trwało niemal do X wieku. Późno powstaje tu też pierwsze biskupstwo bo dopiero w 775 w Olivdo ale raczej związane było ono z Rzymem.

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Nic wielkiego, taka uwaga jaka mi się rzuciła w oczy:

"Początki państwowości Serbii po przyjęciu chrztu są okryte mrokiem i legendami, i nie są dobrze znane, ponieważ przez kilka wieków „nie odgrywali większej roli w historii krajów i narodów w kręgu bizantyjskiej kultury”. Radykalna zmiana nastąpiła w połowie XI wieku za czasów dynastii Nemaniczów, dzięki działalności Stefana Nemanii i jego synów

– św. Sawy i Stefana Nemanicza, pierwszego króla. Ich, i ich następców, konsekwentna orientacja na Kościół Konstantynopola, szczera i prawdziwa pobożność a przy tym umiejętność wyszukiwania najlepszych mistrzów do malowania nowobudowanych świątyni i klasztorów uczyniła Serbię jednym z najbardziej znaczących regionów prawosławnego świata pozostających w kręgu bizantyjskiej kultury".

/J. Tofiluk "Bizantyjski kanon ikonograficzny i jego adaptacja w krajach słowiańskich", "Elpis", 2011. s. 24/

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się

×

Powiadomienie o plikach cookie

Przed wyrażeniem zgody na Warunki użytkowania forum koniecznie zapoznaj się z naszą Polityka prywatności. Jej akceptacja jest dobrowolna, ale niezbędna do dalszego korzystania z forum.