LGBT w starożytnym Rzymie

[Furiusz]

Późne świadectwo ale jednak: Prokopiusz z Cezarei, Historia sekretna, 11 tłum. A. Konarek, Warszawa 1977 (s.85-86) Potem wydał prawo zabraniające pederastii, ale nie badał spraw, które zdarzały się po wydaniu tej ustawy i zajmował się tylko ludźmi od dawna cierpiącymi na tę chorobę. (...). Ludzi których w ten sposób skazano, byli kastrowani i oprowadzano ich po ulicach miasta.

[secesjonista]

Co prawda nie z Rzymu, ale z okolic.

Flegon z Tralleis był kompilatorem tekstów z gatunku paradoksografii, który znamy pod tytułem "Mirabilia". W jednej z opowieści (której miał być autorem niejaki Hieron) opisuje on wypadki jakie miały mieć miejsce w Etolii. Tamtejszy obywatel Polikryt poślubił kobietę z sąsiedniej krainy - Lokrydy. Po trzech nocach spędzonych z małżonką Polikryt umiera, z tych chwil rozkoszy zrodziło się dziecko. Dziecko jednak miało cechy obu płci. Dziecko zostało uznane z przejaw gniewu bogów i ostrzeżenie przed nadciągającą katastrofą. Zgromadzenie ludowe postanawia rytualnie spalić dziecko, wtedy pojawia się duch ojca, który chciał ocalić dziecko. Jako, że obywatele etolscy nie zgodzili się, duch pożera dziecko pozostawiając jedynie głowę i znika. Nieco osamotniona głowa wygłasza wierszowaną przepowiednię, wedle której Etolów i Lokryjczyków czeka rychła zguba.

Według późniejszego greckiego pisarza Proklosa, ów Hieron miał być historykiem na dworze Antygona Jednookiego, a historia miała się wydarzyć rzeczywiście około 313 roku przed Chrystusem.

[Furiusz]

Z kolei Plutarch, Uczta siedmiu mędrców, 3 (lub 149E) mamy bardzo wyraźne przekonanie, że z pożycia człowieka z koniem może urodzić się koń z ludzkimi członkami.

[secesjonista]

W swej "Historii" Pliniusz Starszy odnotowuje pewną zmianę w podejściu do hermafrodytów (Hist. nat. VII 34), w dawniejszych czasach traktować ich miano jako znaki wieszcze (prodigia) to już w jego czasach pozbawieni byli tego typu cech i są już jedynie źródłem przyjemności (deliciae).

/za: J. Doroszewska "Motyw wieszczącej głowy...", "MEANDER", 2009-2012, 64-67/

[secesjonista]

Dość skomplikowana próba ugryzienia tego typu tematyki:

J. Sowa "Płeć jako arche, czyli czy według Arystotelesa możliwa jest zmiana płci?", "Hybris", nr 32, 2016/

[heibt]

Dnia ‎07‎.‎02‎.‎2015 o 14:23, Furiusz napisał:

Bolesny. Wystarczy przypomnieć sobie historię pewnego centuriona i Mariusza. To oczywiście zależało, w kwestii propagandy Oktawian stał na straży dobrych obyczajów i powrotu do dawnej surowości. Tu homoseksualizm nie wchodził w grę, bo to była grecka naleciałość. W świecie elit wyglądało to już jednak inaczej.

Homoseksualiści byli akceptowani w Starożytnym Rzymie do roku 342 n.e. Mężczyźni mogli korzystać z usług męskich prostytutek, a kobiety miały te prawa nieco ograniczone. Po tym roku Justynian zmienił prawo i tego zakazał. Z czasem wszystkie pary, które pokazywały swoją miłość publicznie były traktowane jako niepanujące nad sobą i swoimi uczuciami i były potępiane.

[Jarpen Zigrin]

14 godzin temu, heibt napisał:

Homoseksualiści byli akceptowani w Starożytnym Rzymie do roku 342 n.e. Mężczyźni mogli korzystać z usług męskich prostytutek, a kobiety miały te prawa nieco ograniczone. Po tym roku Justynian zmienił prawo i tego zakazał. Z czasem wszystkie pary, które pokazywały swoją miłość publicznie były traktowane jako niepanujące nad sobą i swoimi uczuciami i były potępiane.

 

Były męskie burdele? 

[secesjonista]

A dlaczego tylko w pewnych okresach w Rzymie stosowano procuratio prodigii względem osób z anomaliami fizycznymi, w tym względem hermafrodytów?