Skocz do zawartości
  • Ogłoszenia

    • Jarpen Zigrin

      Zostań naszym fanem. Obserwuj nas w social mediach : )   12/11/2016

      Daj się poznać jako nasz fan oraz miej łatwy i szybki dostęp do najnowszych informacji poprzez swój ulubiony portal społecznościowy.    Obecnie można nas znaleźć m.in tutaj:   Facebook: http://www.facebook.com/pages/Historiaorgp...19230928?ref=ts Twitter: http://twitter.com/historia_org_pl Instagram: https://www.instagram.com/historia.org.pl/
    • Jarpen Zigrin

      Przewodnik użytkownika - jak pisać na forum   12/12/2016

      Przewodnik użytkownika - jak pisać na forum. Krótki przewodnik o tym, jak poprawnie pisać i cytować posty: http://forum.historia.org.pl/topic/14455-przewodnik-uzytkownika-jak-pisac-na-forum/
adamhistoryk

Podsłuchy

Rekomendowane odpowiedzi

Warto przejrzeć "Instrukcje pracy operacyjnej..." za poszczególne lata dostępne na stronach IPN.

Z innych pozycji:

R. Ciupa, M. Komaniecka "Szpiegowski arsenał bezpieki. Obserwacja, technika operacyjna, kontrola korespondencji jako środki pracy służby bezpieczeństwa PRL"

"Instrukcja pionu "T" MSW w sprawie zakładania podsłuchu pokojowego" wstęp i opr. P. Gontarczyk, w: "Aparat Represji w Polsce Ludowej 1944–1989" 2006, nr 2

(4)

D. Łukaszewski "Ucho w hotelu", "Wprost" nr 13 z 1 kwietnia 1990

"Informacje z podsłuchów" opr. P. Gontarczyk, "Biuletyn IPN" 2006, nr 5 (64),

"Oczy i uszy bezpieki" materiały z wystawy dostępne na stronie IPN

Z. Górniak "Podsłuch na Jasnej Górze", "Trybuna Opolska" nr 138 z 16 czerwca 1990

D. Fedor "Podsłuchiwanie jasnej Góry", "Gazeta Wyborcza" nr 117 z 22 maja 1990

"Nie ma już pluskiew na Jasnej Górze", "Express Wieczorny" nr 216, z 8 listopada 1990, w. 3

W. Bereś, K. Burnetko "Gliniarz z 'Tygodnika'. Rozmowy z byłym ministrem spraw wewnętrznych Krzysztofem Kozłowskim"

W. Markiewicz "Ucho", "Polityka", nr 13 z 31 marca 1990

M. Ochocki "Byłem człowiekiem Kiszczaka"

A. Golimont "Generałowie bezpieki"

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Chodzi mi o tak zwane pokojowe podsłuchy. O podsłuchy w mieszkaniach prywatnych.

Jakie były mikrofony, jak nagrywano, na czym, gdzie siedzieli podsluchujący, o ewentualny montaż.

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

"Przed rozpoznaniem zewnętrznym stawiamy następujące zagadnienia (...) Określić, czy w danym wypadku zastosujemy instalację przewodową czy aparaturę bezprzewodową. Stawianie tego pytania jest celowe oczywiście tylko w stosunku do obiektów doraźnych. Do obiektów stałych staramy się w zasadzie stosować instalację przewodową".

/"Instrukcja wykonywania podsłuchu pokojowego..."/

Odbieranie następowało w tzw. punkcie odbioru - na ogół był to lokal położony w pewnej odległości od mieszkania którym służby były zainteresowane.

Sprzęt do nagrywania: to głównie magnetofon szpulowy przenośny MAK-2s (lata sześćdziesiąte i siedemdziesiąte), dwuścieżkowy mechaniką bezpaskową (direct-driver), trzy silniki, dwie prędkości: 4,75 i 9,5. Do tego sprzętu wyprodukowano szereg użytecznych akcesoriów. Mógł być zdalnie sterowany, nastawiony na automatyczną pracę, przerwanie zapisu w momencie nastąpienia ciszy. W wiezieniu na Mokotowie były np. zainstalowane mikrofony - Mic22, z czasem mikrofony dynamiczne wymieniano na krystaliczne. Wzmacniacz (wzmacniak) "S.I" zainstalowano np. w Komańczy kiedy więziony był tam prymas.

Co do podsłuchu bezprzewodowego rozróżniano bateryjne dające możliwość instalacji w każdym przedmiocie i zasilane prądem z sieci instalowane np. w lampach, puszkach rozdzielczych, telefonach, włącznikach oświetlenia.

"Obecnie mamy możliwość eksploatować P.P. w 2-ch lub 3-ch miejscach równocześnie. Jednak nastręcza to poważne trudności ze względu na czas. Aparatura bezprzewodowa działa do 4-ch godzin, a na odległość do 50 m, jednak tu trzeba dokładnie znać czas. Tego urządzenia jeszcze nikt nie wykorzystywał".

/"Protokół z narady naczelników wydziałów operacyjnych i kierowników urzędów terenowych w województwie stalingradzkim" w 1956 r./

Informacje za:

R. Ciupa, M. Komaniecka "Szpiegowski arsenał bezpieki"

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chodzi o samo Biuro "T" (od 1971 r. jako Departament "T") to pierwsze podsłuchy zaczął instalować najpóźniej latem 1945 roku!

Co ciekawe początkowo przeważały PP nad stosowaniem PT - choć był wówczas tańszy i łatwiejszy w instalacji. No ale na to miała wpływ

liczba telefonów w kraju. Antoni Dudek sądzi (na podstawie wyrywkowych badań), że początkowo PT instalowany był głównie w telefonach

służbowych. Jeśli chodzi o PP nie było wówczas tego dużo - niezwykle ważny Departament X MBP w okresie 1949-1954 miał jedynie 20 takich

działających instalacji.

Samo Biuro "T" był jedną z najdynamiczniej rozwijających się struktur służb bezpieczeństwa. We współpracy z pionem "B" w 1957 r. zainstalowano

w 21 hotelach 447 podsłuchów. Co ciekawe proporcje pomiędzy PP a PT zmieniały się z czasem. W grudniu 1980 r. do rozpracowywania wrocławskiej Solidarności SB wykorzystywała już 96 PT i ani jednego PP, w pilskiej SB było to odpowiednio - 23 i 1, w radomskiej - 6 i 2.

Co do tej dynamiki: w okresie 1961-1965 na technikę specjalną wydano 420 mln złotych, w 1966-1970 już 630 mln złotych. W tym czasie wydatki całego resortu wzrosły jedynie o 23,6%. W samym tylko 1970 roku wydano na technikę specjalną 190 mln złotych.

/za: A. Dudek, A. Paczkowski "Polska. Organizacja i struktura organów bezpieczeństwa", w: "Czekiści. Organy bezpieczeństwa w europejskich krajach bloku sowieckiego 1944-1989" red. K. Persak, Ł. Kamiński/

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Co do istotniejszych regulacji wewnątrz-resortowych (po 1956 r.):

- 24 marzec 1958 r. - Instrukcja nr 003/58 o zasadach stosowania i wykorzystania podsłuchu pokojowego (PP) i

telefonicznego (Pt) i telefonicznego (PT) oraz podglądu i dokumentacji fotograficznej (PDF)

- 24 marzec 1961 r. - Instrukcja nr 001/61 dyrektora Biura "T" MSW

- 15 lipiec 1968 r. - Zarządzenie nr 0068/68 ministra spraw wewnętrznych w sprawie stosowania i wykorzystania podsłuchu pokojowego (PP) i telefonicznego (Pt) i telefonicznego (PT) oraz podglądu i dokumentacji fotograficznej (PDF)

- 27 grudzień 1979 r. - Instrukcja w sprawie zasad i trybu stosowania oraz wykorzystania techniki operacyjnej

- 17 luty 1982 r. - Zarządzenie nr 0018/82 ministra spraw wewnętrznych zmieniające zarządzenie w sprawie stosowania i wykorzystania techniki operacyjnej

- 25 kwiecień 1985 r. - Instrukcja o szczegółowych sposobach, trybie i technice postępowania przy stosowaniu środków technicznych

/za: "Instrukcje pracy pionów pomocniczych Urzędu Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa (1945-1989)" oprac. M. Komaniecka/

W zakresie zakładania PDF zależnie od sytuacji i możliwości do wyboru miano: tzw. instalację "zwykłą", "oczko", "pryzmat", "stożek" i "panoramę". Co ich instalacji:

"Instalacja 'zwykła' powstała w latach pięćdziesiątych. Cechowało ją stałe pole widzenia, tzn. umieszczając sondę w odpowiednio wywierconym i ukształtowanym otworze, nie można było zmieniać pola widzenia (...)

Instalacja typu 'pryzmat' pozwalała na obserwację pod kątem 90 i 89 stopni. Stosowana była na krawędziach ścian i stropu oraz w narożnikach, stąd też otwór był mniej widoczny niż w instalacji typu 'zwykła' i trudniejszy do wykrycia. Instalacja typu 'oczko' została opracowana w celu uzyskania większej ilości światła. Jej innowacyjność polegała na tym, że możliwa była w niej zmiana wielkości otworu wyjściowego w trakcie eksploatacji. Do obserwacji służył mniejszy otwór o średnicy 1 mm, a w czasie robienia zdjęć otwór ten zwiększał się do 4 mm. System ten był skomplikowany, zarówno na etapie eksploatacji, jak i samej instalacji, toteż z niego zrezygnowano. Instalacja typu 'stożek' wykonywana była przez ścianę pod bardzo małym kątem. Umożliwiało to obserwację w obiekcie zdarzeń dziejących się tylko przy samej ścianie. Stosowana była tylko wtedy, gdy nie można było uzyskać bazy z drugiej strony budynku lub z góry. Instalacja typu 'panorama' podobna była do instalacji typu ;pryzmat'. Polegała na obserwacji pod kątem prostym do osi optycznej sondy. Obrót sondy odbywał się wokół prostej równoległej do osi optycznej przechodzącej przez otwór wyjściowy. W ten sposób w całym polu obraz był jednakowo jasny i ostry. W celu zapewnienia obrotu sonda umieszczana była w specjalnym stożku mocującym. Byłą to najczęściej wykonywany rodzaj instalacji wyłącznie na krawędzi stropu i ściany.

/M.Komaniecka "Pod obserwacją i na podsłuchu. Rzeczowe środki pracy operacyjnej aparatu bezpieczeństwa w województwie krakowskim ww latach 1945-1990", Kraków 2014, przyp. 57, s. 265; za: IPN Kraków 053/5, t. 1, A, A. Jurga, Wpływ instalacji PDF na dokumentację fotograficzną, Wyższa Szkoła Oficerska im. F. Dzierżyńskiego, Legionowo 1979, s. 9-13/

I takie pytanie, przy podsłuchu telefonicznym (w latach 70. i 80.) zrezygnować miano z korzystania na centralnym punkcie odbioru z urządzenia odbiorczego typu LEW a rozpoczęto z urządzenia Sowa T.

Czym różniły się owe urządzenia?

Zmiana miała być związana z pojawieniem się nowych aparatów telefonicznych typu TN 1+1.

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Z katalogu urządzeń (po 1969 r.):

do podsłuchu telefonicznego: "OSA" (jedno- i trzykanałowe), "Zaskroniec", "EP", "1212", "Osiedle II", "Sowa".

To ostatnie miało wiele mutacji: "Sowa T", "Sowa-W4", "Sowa B", "Sowa B1", "Sowa B2", "Sowa T" (do automatycznego nagrywania rozmó prowadzonych na liniach zespołowych telefonicznej sieci miejskiej. Instalowana głównie w centralach podsłuchu).

"Sowy" służyły do nagrywania rozmów prowadzonych na liniach miejscowych i międzynarodowych, nagrywały na taśmie magnetofonowej serie impulsów rozmowy. "Sowa W4" umożliwiała kontrolę rozmów również abonentów sieci wewnętrznych.

Do podsłuchu urządzeń abonenckich "TN 1+1" stosowano na ogół "Osiedle" i "Strumień".

Aparaty do podsłuchu pokojowego działające na czynnych liniach telefonicznych: "Wezyr" (przeznaczony do współpracy i zasilania wzmacniaczy PP instalowanego na czynnych liniach telefonicznych podłączonych do central "Siemens" i "Strowger". Urządzenie montowane było w formie kamuflażu w obudowie typowego kondensatora, w przypadku instalowania na zewnątrz wykonany był w obudowie wzmacniacza "Czapla", "EP", "Zaskroniec".

Wzmacniacze na kablach telefonicznych: "Skowronek A", "Skowronek A1", "Skowronek B", "Kukułka A1", "Kukułka A3".

Do podsłuchu służyły: "Ziarko", "Alba", "Alba Podwójna", "Wrzos", "Żuk" (mikrofony ze wzmacniaczem).

Przy podsłuchu przewodowym w układach sonda-wzmacniacz stosowano wzmacniacze: "Ryś 1", "Czapla", "Gacek".

Nadajniki do bezprzewodowego podsłuchu pokojowego: "NTU-U", "NTU-2" (na odległość 50-100 m), "NTU-3", "NT2-A" służyły do maskowania bezprzewodowego podsłuchu w przedmiotach, meblach itp.

Na niewielkie odległości działał nadajniki sieciowe typu "NKS-1", "NKs-3", współpracowały z mikrofonami dynamicznymi "D-10", a zasilane były prądem z sieci.

Do wzmacniania słabych sygnałów otrzymywanych z mikrofonów używano wzmacniaczy: "Bocian", "Alfa", "Czapla A", "WP-2", "Odbiornik sieciowy".

Nadajniki bateryjne w których umieszczano mikrofony pojemnościowe: "J-1" (zasięg 50-60 m w przestrzeni otwartej; w zabudowanej 15-20 m), "J-2" (zasięg odpowiednio: do 100 m i 20-30 m), "J-3", "J-4", "J-5".

/za: M. Komaniecka "Pod obserwacją i na podsłuchu. Rzeczowe środki pracy operacyjnej...", s. 289-291"/

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się

×

Powiadomienie o plikach cookie

Przed wyrażeniem zgody na Warunki użytkowania forum koniecznie zapoznaj się z naszą Polityka prywatności. Jej akceptacja jest dobrowolna, ale niezbędna do dalszego korzystania z forum.