Skocz do zawartości
  • Ogłoszenia

    • Jarpen Zigrin

      Zostań naszym fanem. Obserwuj nas w social mediach : )   12/11/2016

      Daj się poznać jako nasz fan oraz miej łatwy i szybki dostęp do najnowszych informacji poprzez swój ulubiony portal społecznościowy.    Obecnie można nas znaleźć m.in tutaj:   Facebook: http://www.facebook.com/pages/Historiaorgp...19230928?ref=ts Twitter: http://twitter.com/historia_org_pl Instagram: https://www.instagram.com/historia.org.pl/
    • Jarpen Zigrin

      Przewodnik użytkownika - jak pisać na forum   12/12/2016

      Przewodnik użytkownika - jak pisać na forum. Krótki przewodnik o tym, jak poprawnie pisać i cytować posty: http://forum.historia.org.pl/topic/14455-przewodnik-uzytkownika-jak-pisac-na-forum/
secesjonista

O działaniach Heroldyi Królestwa Polskiego

Rekomendowane odpowiedzi

Popłoch się począł i poszukiwanie dokumentów, przed sąd wzywano nawet świadków sprzed stu lat...

Jak zatem działała ta instytucja i jakie efekty przyniosła?

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach
widiowy7   

Popłoch się począł i poszukiwanie dokumentów, przed sąd wzywano nawet świadków sprzed stu lat...

Jak zatem działała ta instytucja i jakie efekty przyniosła?

Jak działała nie wiem. Oprawiałem kiedyś w paspartu ( nie wiem jak z francuskiego się pisze )dyplom z tej komisji przodka mojego kolegi.

Stwierdzał on mniej więcej, że pan Dobrzycki jest szlachcicem.

Dokument był jak pamiętam z 1829 roku.

W każdym razie z przed Powstania.

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach
widiowy7   

To całkiem świeży dokument, komisja poczęła swe prace około 1836 roku.

Jesteś pewny daty? Bo ja swego dokumentu tak. :mellow:

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

secesjonista jest jak najbardziej pewien, że organ ów począł działać od roku 1836, secesjonista jest pewien że w czasie swego trwania (25 lat) przebadał on przeszło 10 000 spraw, co zaowocowało czterema księgami herbów polskich i dwudziestu dwu księgami skorowidzu plus przeszło 100 dokumentów dostarczonych przez osoby zwracające się do Heroldyi.

Zatem nie ma możliwości by wzmiankowana w temacie Heroldyia mogła potwierdzać dyplomy w roku 1829.

Pośród tych stu dokumentów nie ma żadnego o waćpanie Dobrzyckim (mamy Dobrzyńskich herbu Kandor, potem Pawła Dąbrowskiego h. Dąbrowski, Jana Feliksa Dulfusa eques Św. Cesarstwa Rzymskiego), oczywiście wywodu jego rodu można poszukiwać w pozostałych zasobach.

Co zatem mógł tak pięknie oprawić widiowy7?

Albo wcześniejszy dokument przedstawiony do naszej instytucji, albo dokument przedstawiony... przed inną instytucją.

Przecież w Cesarstwie działał Departament Heroldyi już wcześniej.

A działania Heroldyi były nader nieudaczne... oto drobna szlachta z Ożar podała jako swego protoplastę Jerzego Ożarowskiego, urzędnicy naszej instytucji zwrócili się do wnuka rzeczonego oboźnego, a ten zaprzeczył wszelkim koligacjom.

Pół roku później owa szlachta podała w swym podaniu innego przodka (zresztą również fikcyjnego) co urzędnicy Heroldyi zaakceptowali.

:lol: :lol:

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Czy polski szlachcic, w tych czasach, mógł być szlachcicem - nie mając szlacheckich przodków?

Czy mógł być szlachcicem... i nie mieć herbu?

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Władza Heroldii na mocy art. 19 Postanowienia królewskiego z dn. 5/17 czerwca 1817 [Dziennik Praw, t. III, s. 271], składała się z deputacji Senatu, złożonej z trzech wojewodów i czterech kasztelanów, wybieranych corocznie przez Senat.

Deputacja ta utrzymywała księgę tytułów honorowych, do której mieli być zapisani wszyscy, którym tytuły honorowe, służące z dawniejszych nadań, były przyznane, lub którym takowe tytuły po roku 1817, nadane zostały [art. 18].

Czy polski szlachcic, w tych czasach, mógł być szlachcicem - nie mając szlacheckich przodków?

Czy mógł być szlachcicem... i nie mieć herbu?

Osoby, używające tytułów honorowych z dawniejszych nadań, winny były prawa swoje udowodnić w Senacie. Deputacja Senatu obowiązana była także rozpoznawać wszelkie podania o uszlachecenie i przedstawiać takowe wraz z swoją opinią Namiestnikowi do dalszego postępowania.

Po roku 1831, prawo o szlachectwie KP, z 26 czerwca [7 lipca] 1836 roku [D.P. , t. XIX, s. 187], tyczące sprawdzenia dowodów szlachectwa, znalazło się pod głównym dozorem Namiestnika, na ustawiającą się przy Radzie Stanu Heroldię i na tę Radę Stanu [art. 51].

Heroldia jak wiemy oprócz sprawdzania dowodów szlachectwa, zajmowała się wydawaniem świadectw na zatwierdzone dowody szlachectwa, sporządzeniem dyplomów na szlachectwo i utrzymywaniem księgi szlachty całego KP, ułożeniem herbiarza i kontrolowaniem składanych jej przez deputacje szlacheckie wykazów osób, wniesionych do ksiąg szlachty [art. 65]

Ergo, wracając do Pytania Secesjonisty - polski szlachcic, nie mógł być szlachcicem jeżeli nie figurował na liście szlachty KP.

Zadanie Heroldii tyczyło li tylko rozpatrywania wniosków osób wnoszących przed jej oblicze dowodów iż pochodzą z rodziny o szlacheckim rodowodzie.

Heroldia przeto nie zajmowała się nadaniem szlachectwa osobom które takiego wstępnego warunku nie spełniały.

Zgodnie z Prawem, szlachectwo w takich przypadkach, nadać mógł tylko Imperator, względnie na prośbę Namiestnika.

Edytowane przez bawarskij

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Powołam się zatem raz jeszcze na Dziennik Praw KP, T. III [dalej D.P. tom... itp.];

Artykuł 1, str. 271-272 podaje iż "uszlachcenie będzie nagrodą znakomitych usług krajowi uczynionych, przez rodowitego lub naturalizowanego Polaka."

Art. 2, str. 272 podaje przedział osób które mogą być podanym do uzyskania szlachectwa:

a) Każdy nauczyciel szkół publicznych, który przez lat dziesięć nieprzerwanie pracować będzie z zaletą w zawodzie oświecenie krajowego.

b) Każdy urzędnik, który podobnie przez lat dziesięć nieprzerwanie i ze znamienitą gorliwością zostawać będzie w służbie publicznej.

c) Każdy żołnierz, który się dosłuży stopnia Kapitana.

d) Każdy Oficer, który otrzyma krzyż Polski zasługi wojskowej.

Oraz wreszcie:

e) Każdy Obywatel, który pracą, talentem, lub pożytecznym wynalazkiem, przyłoży się do zakwitnienia światła, przemysłu, rolnictwa, zgoła do ogólnego dobra Kraju.

Dla porównania, prawo o szlachectwie w KP z 26 czerwca [7 lipca] 1836 roku, obszerniej opisywało, kto może a kto nie może dostąpić nobilitacji, np.

Art. 1, s. 187 podaje iż "szlachectwo jest dziedziczne, albo osobiste."

Oddział I, o nabywaniu szlachectwa dziedzicznego., art. 2; Szlachectwo dziedziczne nabywa się:

[1] Przez służbę wojskową i cywilną.

[2] W skutek otrzymania orderu Rosyjskiego, Cesarsko-Królewskiego, przez osoby w służbie zostające.

[3] Przez łaskę szczególną Monarchy.

Przy czym D.P. definiował w art. 3 iż przez służbę wojskową rozumie się iż nabywa szlachectwo dziedziczne każdy mieszkaniec KP, który służy, lub na przyszłość służyć będzie jako oficer w wojsku Cesarskim. Art. 4 dodaje formułkę w kwestii służby cywilnej iż nabywają szlachectwo dziedziczne wszyscy ci którzy obecnie sprawują, lub nadal sprawować będą, w skutek nominacji, urzędnicy od klasy VI -wzwyż...

Edytowane przez bawarskij

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach
bavarsky   

To całkiem świeży dokument, komisja poczęła swe prace około 1836 roku.

Takoż jak zostało wyżej powiedziane w 1817.

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach
bavarsky   

Po roku 1831, prawo o szlachectwie KP, z 26 czerwca [7 lipca] 1836 roku [D.P. , t. XIX, s. 187], tyczące sprawdzenia dowodów szlachectwa, znalazło się pod głównym dozorem Namiestnika, na ustawiającą się przy Radzie Stanu Heroldię i na tę Radę Stanu [art. 51].

Reforma szlachectwa w KP z 1836 r., była jednym z kierunków działań unifikacyjnych podjętych przez władze Rosji celem upodobnienia struktury społeczeństwa w KP do modelu istniejącego w Cesarstwie.

Ów ukaz rozróżniał dwa rodzaje szlachectw;

-dziedziczne, które rozciągało prawa stanu na żonę i potomstwo,

-osobiste, które dawało prawa samemu tylko żonie uprzywilejowanego.

Początkowo prawo do szlachectwa dziedzicznego nabywał urzędnik mianowany na posadę VI klasy [tj. Radca Kolegialny] - lub wyższą.

Szlachectwo osobiste przysługiwało urzędnikom piastującym stanowiska od klasy X [sekretarz Kolegialny] do V [Radca Stanu] włącznie.

W obu przypadkach nabycie szlachectwa następowało z mocy prawa [w:] DPKP, t. 19, s. 187-197, art. 1-10

Kolejne zmiany zmierzające do zupełnego zbliżenia prawodawstwa KP w sprawach o nabycie szlachectwa ze stanem prawnym istniejącym w Cesarstwie wprowadziło zdanie Rady Państwa z 7/19 IV 1858 r., a potrzymały postanowienia wydanej rok później Ustawy o służbie cywilnej w KP. [w:] Zdanie Rady Państwa z 7/19 IV 1859 r. o sposobie rozpoznawania praw do szlachectwa mieszkańców KP pochodzących od osób rodem z Cesarstwa, DPKP, t. 53, s. 43-51, art. 1-2.

Odtąd prawo do szlachectwa dziedzicznego nabywał urzędnik mianowany na posadę IV klasy [Rzeczywisty Radca Stanu], jeżeli przesłużył w administracji cywilnej co najmniej dziesięć lat.

Dalej szlachectwo osobiste otrzymywali urzędnicy klas od IX do V, również pod warunkiem dziesięcioletniego stażu pracy w służbie cywilnej.

Droga postępowania o nadanie szlachectwa przebiegała przez Departament Heroldii Rządzącego Senatu, którego decyzje zatwierdzał sam cesarz.

Co ciekawe urzędnik który uzyskał szlachectwo osobiste lub osobiste, był zwolniony ze wszystkich podatków osobistych [w:] Ustawa z 10/22 III 1859 r. o służbie cywilnej w KP, DPKP, t.53, s. 135-137, art. 84 oraz 86-89.

Na koniec jedna uwaga.

W dziewiętnastowiecznej rosyjskiej terminologii prawniczej nie istniało pojęcie ustawy jako samodzielnego terminu stosowanego dla określenia aktu prawnego powszechnie obowiązującego, ustanowionego w trybie ustawodawczym.

Istniał natomiast termin "ustaw", który w języku polskim oznacza "statut" (np. statut spółki). W miejsce terminu "ustawa", w oficjalnej nomenklaturze rosyjskiej posługiwano się szerokim pojęciem "zakon" tj. "prawo", którym obejmowano zarówno akty ustawodawcze, jak i wszystkie inne akty prawne.

W polskiej terminologii prawniczej tego okresu terminem "ustawa" posługiwano się natomiast dla określenia aktów prawnych powszechnie obowiązujących takich jak: prawa - "zakony", statuty - "ustawy", organizacje - "uczrieżdienija" i postanowienia - "położenija".

Udostępnij tego posta


Odnośnik do posta
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się

×

Powiadomienie o plikach cookie

Przed wyrażeniem zgody na Warunki użytkowania forum koniecznie zapoznaj się z naszą Polityka prywatności. Jej akceptacja jest dobrowolna, ale niezbędna do dalszego korzystania z forum.